(του German Pastorini)
Για να κατανοήσουμε τη φύση του Ωροσκόπου θα πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτός συνδέεται στενά με το ζώδιο του Κριού, με τον Πρώτο Οίκο (ο Ωροσκόπος είναι ουσιαστικά η "ακμή" του Πρώτου Οίκου) καθώς και με τον πλανήτη Άρη! Πάνω απ' όλα ο Ωροσκόπος εκφράζει μία παρορμητική αρχή, έναν αυθορμητισμό. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι πριν ή κατά τη διάρκεια των καταστάσεων που εκφράζει το σημαντικό αυτό αστρολογικό "σημείο" δεν επεμβαίνει η λογική, το συναίσθημα κ.λ.π. Απλά, ο Ωροσκόπος εκπροσωπεί μια "έμφυτη δύναμη". Είναι σαν ένας μυς που κινείται αλλά που το μυαλό μας δε γνωρίζει τι ακριβώς πρέπει να κάνει για να τον κινήσει. Δεν σκεπτόμαστε συνειδητά ποια διαδικασία πρέπει να ακολουθήσουμε για να κινήσουμε κάποιον μυ του σώματος μας, απλά τον «κινούμε»!
Από την άλλη, σε κάθε άνθρωπο υπάρχει η έννοια της άμυνας και της διατήρησης όσων είναι δικών του. Γι' αυτό και χρησιμοποιεί τον «πόλεμο», την επίθεση, τη βία, τη διεκδίκηση, σαν τρόπους για να χαράζει μία αμυντική γραμμή απέναντι σε κάθε τι ικανό να απειλήσει ότι ο ίδιος θεωρεί ότι του ανήκει.
Και οι δύο παραπάνω έννοιες συνδέονται και σχετίζονται με τον Ωροσκόπο - όπως φυσικά και με τον Πρώτο Οίκο, αλλά με τον Κριό και με τον πλανήτη Άρη. Όλοι αυτοί είναι τομείς που εκπροσωπούν την ατομικότητα, την επιθετικότητα, την ταχύτητα, τα αθλήματα, τους μύες, την κίνηση γενικά, την ορμή, την ανυπομονησία, το σίδερο, το αίμα κ.λ.π.
Τι κοινό έχουν όλα αυτά; Μας φέρνουν στο μυαλό την αρχέγονη δύναμη, μία δύναμη πρωτογενή στην ουσία που κατά κάποιον τρόπο εκφράζεται πριν καλά - καλά συνειδητοποιήσει τον εαυτό της!
Ο Ωροσκόπος θα μπορούσε να παρομοιαστεί με την όψη συνόδου - που σημαίνει ότι σε αυτόν δεν υπάρχει «καθρέπτης», δεν υπάρχει «παρατήρηση», δεν υπάρχει ο αριθμός δύο. Ο Ωροσκόπος δεν μπορεί να μιλήσει, αφού είναι καθαρή «υπόσταση».
Ο Κριός απλά υπάρχει, δε σκέφτεται πάνω σ' αυτό. Αν σκεφτόταν πάνω στην ύπαρξη του θα ήταν Ζυγός! Ο Κριός είναι το υποκείμενο εκείνο που δε σκέφτεται πάνω στον εαυτό του και που δεν έχει συνείδηση - με τον τρόπο που οι περισσότεροι άνθρωποι εννοούμε τη συνείδηση: τη συνείδηση του ανθρώπου που συλλογίζεται, που στοχάζεται.
Επομένως, όλα αυτά τα σύμβολα σχετίζονται με το ζώδιο του Κριού. Ας σκεφτούμε μία συγκεκριμένη κατάσταση κινδύνου - όπως μπορεί να τη βιώνει π.χ. ένας οδηγός αυτοκινήτων ταχύτητας σε ένα ιδιαίτερα δύσκολο και επικίνδυνο αγώνα. Ο οδηγός αυτός θα είναι απόλυτα συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνει, με όλη του την ύπαρξη δοσμένη εκεί - με έναν τρόπο όμως μηχανιστικό. Θα χειρίζεται το αυτοκίνητο του χωρίς να σκέφτεται μεθοδικά το τι πρέπει να κάνει, το ποιες πρέπει να είναι οι επόμενες κινήσεις του. Δε θα συλλογίζεται τι θα κάνει παρακάτω αλλά θα είναι ολότελα συγκεντρωμένος στη διαδρομή και στις σχεδόν "σπαστικά αυτοματοποιημένες" κινήσεις της εκάστοτε στιγμής.
Συχνά ακούμε τους ποδοσφαιριστές να λένε: «χάσαμε την αυτοσυγκέντρωση μας και μας βάλανε γκολ». Που σημαίνει ότι ο αθλητισμός από μόνος του, σα μία αρειανή δραστηριότητα, είναι μία δραστηριότητα αυτοτροφοδοτούμενη. Το ρίσκο, η ταχύτητα και όλα αυτά είναι καταστάσεις στις οποίες το άτομο συμμετέχει με όλο του το είναι, αφού αυτό είναι συγκεντρωμένο (σχεδόν "αυτιστικά") σε ένα μόνο μέτωπο δράσης. Δεν παρεκκλίνει από αυτό το μέτωπο αλλά και δε στοχάζεται πάνω σε αυτό - ούτε σκέφτεται θεωρητικά πως να κάνει κάποια ενέργεια, γιατί αυτή κατά κάποιον τρόπο εκτελείται από μόνη της, βάζει την ίδια του την υπόσταση σε αυτήν - και αυτό είναι χαρακτηριστικό στοιχείο του Κριού, του Άρη και του Ωροσκόπου.
Επομένως, αν το σκεφτούμε πιο αφαιρετικά μπορούμε να πούμε ότι ο Ωροσκόπος είναι αυτό που είμαστε στις στιγμές εκείνες που ΔΕΝ έχουμε συνείδηση ότι «είμαστε»!
Η "υπόσταση" ενός ανθρώπου συνίσταται τελικά σε αυτό: στο να μην έχει συνειδητοποιημένη υπόσταση από την αρχή της ζωής του και μόνο μετά από κάποια ηλικία να αρχίζει να σκέφτεται πάνω στην υπόσταση του, να τη ζει, να τη μαθαίνει από τη ζωή και από τους άλλους ανθρώπους. Βέβαια, από τη στιγμή που ένας άνθρωπος είναι η «υπόσταση» του δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο παρά να την εκφράζει αυτή. Κάποιες φορές την εκφράζουμε μέσα από το ίδιο μας το σώμα, άλλες φορές μέσα από το χαρακτήρα μας, την ιδιοσυγκρασία μας κ.λ.π.
Τη διαπίστωση αυτή θα μπορούσαμε να την ανακεφαλαιώσουμε λέγοντας ότι ο καθένας είναι ο Ωροσκόπος του. Ο Ωροσκόπος «είναι». Όσο πιο πολύ τον βλέπουν οι άλλοι άνθρωποι και συνδιαλέγονται μαζί του τόσο πιο πολύ Ο Ωροσκόπος μας "υπάρχει"! Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι, γιατί υπάρχει και μία άλλη πλευρά αυτού του συμβόλου, που είναι πολύ σημαντική και που εκφράζει την ανάγκη του «αγώνα». Αν κάποιος για παράδειγμα έχει Ωροσκόπο Κριό θα ανταγωνίζεται τους άλλους εντελώς φυσικά και καμία σκέψη ή συλλογισμός δεν θα τον εμποδίζει να το κάνει αυτό. Ένας άλλος όμως πιο ήρεμος Ωροσκόπος (π.χ. σε ζώδιο του νερού ή του αέρα) θα χαρακτηρίζεται από ένα μεγάλο βαθμό διστακτικότητας ή συναισθηματισμού. Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα άτομο με Ωροσκόπο Ιχθείς και πολλούς πλανήτες σε ζώδια της φωτιάς και του αέρα. Η αυθόρμητη πλευρά αυτού του ανθρώπου θα τον οδηγεί στο να προβάλει τα συναισθήματα του και στο να μπαίνει σε κάθε είδους «ψαρίστικες» δραστηριότητες, αλλά οι υπόλοιποι πλανήτες του θα το ωθούν στο να συμπεριφέρεται πιο λογικά και χωρίς μεγάλη συναισθηματική εμπλοκή.
Ο Ήλιος είναι ένα πολύ σημαντικό σύμβολο, γιατί έχει μεγάλη δύναμη επιβολής και μία έντονη συνείδηση του εαυτού του. Σε αυτόν τον τομέα ο Ωροσκόπος μοιάζει να υστερεί λιγάκι, αφού μπορεί να δυσκολεύεται κάποιες φορές να λειτουργήσει σαν «πόλος αυθόρμητης έκφρασης» που οφείλει να είναι - έτσι ώστε να καθίσταται τελικά το άτομο μοναδικό και να αποτελεί μία θετική δύναμη έκφρασης στον κόσμο. Μόνο όμως όταν λειτουργεί ο Ωροσκόπος σαν ένας τέτοιο «πόλος» συμβάλει ουσιαστικά - από κοινού με τα τρία άλλα γωνιακά σημεία του ωροσκοπίου - στην εξέλιξη του ατόμου.
Το άτομο του παραδείγματος μας λοιπόν που έχει Ωροσκόπο Ιχθείς με το πέρασμα του χρόνου θα μάθει το ποιες εμπειρίες ακριβώς το «συνθέτουν» καλύτερα, το ποιες εμπειρίες το κάνουν να νοιώθει πιο ολοκληρωμένο. Θα ανακαλύπτει λοιπόν ότι ολοένα και περισσότερο οι εμπειρίες αυτές έχουν «ψαρίστικο» χαρακτήρα, ότι ο δρόμος της ζωής του αρχίζει να το κατευθύνει ολοένα προς τα κει.
Επομένως υπάρχει κάτι στον Ωροσκόπο που πρέπει να «δουλευτεί», όχι όμως νοητικά - γιατί όπως είπαμε τον Ωροσκόπο δε μπορείς να τον «σκεφτείς», να τον συλλογιστείς (είναι σαν ένας «μυς» που πρέπει απλά να τον κινήσεις, να τον ασκήσεις). Μόνο η εμπειρία - και όχι οποιαδήποτε είδους εμπειρία, παρά μόνο εκείνη που είναι σχετική με τον Ωροσκόπο - «συνθέτει» ουσιαστικά το άτομο.
Κάποιος π.χ. που έχει Ωροσκόπο Κριό είναι πολύ πιθανό να ασκείται και να αθλείται, να διοχετεύει δηλαδή την υπερενεργητικότητα και την ανταγωνιστικότητα του σε κάτι θετικό. Οι άλλοι άνθρωποι θα θεωρούν αυτό το άτομο σαν ιδιαίτερα «αρειανό».
Το άτομο που έχει Ωροσκόπο Ταύρο θα «συνθέτει» τον εαυτό του κυρίως όταν αισθάνεται ευχαριστημένο και άνετο, όταν λειτουργεί με σταθερότητα και επιμονή, όταν ανοίγονται μπροστά του δυνατότητες υλικού κέρδους. Γενικά, θα πραγματώνεται και θα αισθάνεται εναρμονισμένο όταν ενεργεί σύμφωνα με τα δικά του γούστα. Και κάθε φορά θα «εκφράζει» όλο και περισσότερο αυτή του την «ταυρίσια» ποιότητα.
Με αυτή την έννοια ο Ωροσκόπος είναι κάτι ανάλογο με τον Ήλιο, όμως ο Ήλιος είναι πολύ πιο συνειδητός, είναι απόλυτα συνειδητός. Ο Ωροσκόπος δε χρειάζεται να είναι συνειδητός αφού ζει τη «στιγμή», το "εδώ και τώρα". Η έννοια αυτή κάπου ενυπάρχει και στον Ήλιο, αφού και αυτός είναι ένα «πύρινο» στοιχείο που σχετίζεται με το «πνεύμα», με την ουσία των πραγμάτων.
Μία άλλη πλευρά του Ωροσκόπου σχετίζεται με τις ερωτικές μας σχέσεις. Για να μπορεί κάποιος να κάνει μία ερωτική σχέση πρέπει πρώτα να έχει μία θετική και «δηλωτική» στάση, του τύπου «εγώ είμαι αυτός και θέλω αυτό» έτσι ώστε να του δοθεί η δυνατότητα να παίξει το παιχνίδι του «καθρεπτίσματος» με τους διάφορους υποψήφιους συντρόφους του.
Για παράδειγμα, ο Ωροσκόπος Ζυγός - που είναι το διαμετρικά αντίθετο ζώδιο του Κριού - είναι κατά κάποιον τρόπο παράδοξος. Λειτουργεί καλύτερα με το να «προτείνει» παρά με το να δίνει οριστικές λύσεις. Οπότε το άτομο με αυτόν τον Ωροσκόπο θα προτιμά να ζει τις σχέσεις στο αρχικό τους στάδιο, όπου τα πράγματα είναι πιο φυσικά και αυθόρμητα (όχι πάντοτε όμως). Γενικά θα είναι ικανό να προσφέρει στους ανθρώπους γύρω του αρμονία, ομορφιά, ειρήνη, κατανόηση, συλλογική εργασία. Και αυτό επειδή ο Ωροσκόπος συνδέεται και με μία άλλη - λιγάκι αφαιρετική - λειτουργία: αποτελεί και ένα είδος «σύνθεσης», ένα σημείο εκκίνησης, διοχέτευσης ενέργειας στο ωροσκόπιο.
Για να ζούμε τον Ωροσκόπο μας θα πρέπει να είμαστε αρκετά αυθόρμητοι και να ζούμε με πληρότητα στο παρόν. Και από τη στιγμή που ο αυθορμητισμός μας πηγάζει από τον Πρώτο Οίκο μας η σημαντική ερώτηση είναι: τι είναι τελικά ο Ωροσκόπος μας;
Όταν ένας άνθρωπος δεν συμπεριφέρεται επιτηδευμένα, με υπολογισμό, ψυχρότητα και λογική, αλλά κάνει αυτό που του αρέσει, έχοντας την προσοχή του στραμμένη σε αυτό που του αρέσει και όχι στον εαυτό του - ούτε στο πως θα πετύχει αυτό που θέλει - τότε ο άνθρωπος αυτός λειτουργεί έντονα με τον Ωροσκόπο του! Και οι άλλοι πιθανώς θα το αντιλαμβάνονται αυτό περισσότερο από ότι το ίδιο το άτομο - αν και δεν θα είναι ικανοί να δουν τα πιο εσωτερικά, συστατικά στοιχεία της προσωπικότητας αυτού του ανθρώπου.
Πολλές φορές όμως ο Ωροσκόπος μας μας επιβάλλεται χωρίς να το καταλαβαίνουμε και αυτή η «άγνοια» μπορεί να μας προκαλέσει προβλήματα. Τα προβλήματα αυτά είναι συνέπειες της ιδιαιτερότητας του καθενός από μας. Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει Ωροσκόπο σε ζώδιο της Φωτιάς και οι αντιδράσεις του δεν είναι αρκετά δυναμικές τότε μπορεί να προκαλέσει σύγχυση και αναστάτωση γύρω του. Το άτομο αυτό βέβαια δεν θα πρέπει να κάνει κάτι συγκεκριμένο για να το αποφύγει αυτό, απλά αρκεί να «είναι», μια και ο Ωροσκόπος μας είναι τελικά ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο «είμαστε» στα μάτια των άλλων.
Οι όψεις που σχηματίζουν οι πλανήτες με τον Ωροσκόπο δίνουν - αν είναι ακριβείς - ιδιαίτερα ορατά και σημαντικά αποτελέσματα. Όλες οι όψεις των πλανητών με τον Ωροσκόπο έχουν - κατά κάποιον τρόπο - την ποιότητα της συνόδου. Για παράδειγμα, σε μία όψη τετραγώνου της Αφροδίτης με τον Ωροσκόπο ή σε ένα τρίγωνο της Αφροδίτης με τον Ωροσκόπο το άτομο θα πρέπει να εκφράζει την ενέργεια της Αφροδίτης με έναν μη συνειδητό τρόπο, με έναν τρόπο που έχει πάντα να κάνει με το σε ποιο ζώδιο βρίσκεται η Αφροδίτη, με το σε ποιο ζώδιο βρίσκεται ο Ωροσκόπος και σε ποιον Οίκο βρίσκεται η Αφροδίτη (συνεκτιμώντας τα δηλαδή όλα αυτά). Σε κάθε περίπτωση, η Αφροδίτη θα είναι σα να σχηματίζει κατά κάποιον τρόπο σύνοδο με τον Ωροσκόπο.
Ένα τρίγωνο του Ποσειδώνα με τον Ωροσκόπο π.χ. περιγράφει έναν άνθρωπο η προβολή του οποίου στον κόσμο περιέχει ένα στοιχείο γοητείας, μία ονειρική απόχρωση, μία αινιγματική έλξη την οποία οι άλλοι δε μπορούν να τη συγκεκριμενοποιήσουν - και η οποία στην πραγματικότητα αποτελεί ένα απατηλό «καθρέπτη», μέσα στον οποίο ο καθένας θα βλέπει αυτό που θέλει να δει, αυτό που θέλει να «καταθέσει». Επομένως αυτό το άτομο θα ενεργεί με έναν τρόπο λιγάκι «ποσειδώνιο» και σε κάποιον βαθμό θα νοιώθει «ποσειδώνιο». Ακόμη πιο ισχυρό βέβαια θα ήταν το να βρίσκεται ο Ποσειδώνας του σε σύνοδο με τον Ωροσκόπο του, που θα σήμαινε ότι στο άτομο αυτό προκύπτουν ζητήματα ταυτότητας του τύπου «ποιος είμαι εγώ»; «Τι πραγματικά θέλω»; «Είναι δικό μου αυτό ή του διπλανού μου»; Αν πάλι ο Ποσειδώνας σχημάτιζε όψη τετραγώνου με τον Ωροσκόπο του τότε το άτομο θα βίωνε συχνά στη ζωή του απατηλές εμπειρίες που θα σχετίζονταν με τη σκοτεινή πλευρά του Ωροσκόπο του.
Επειδή ο Ωροσκόπος είναι ένα σημείο άμεσης έκφρασης και όχι συνειδητοποίησης, αυτό που διοχετεύεται μέσω του Ωροσκόπου δεν διοχετεύεται συνειδητά αλλά με έναν παρορμητικό τρόπο, χωρίς συλλογισμό, με έναν άμεσο και όχι ιδιαίτερα λογικό τρόπο - τουλάχιστον στην αρχική του φάση. Στην πορεία όμως το άτομο - βλέποντας εκ των υστέρων το αποτέλεσμα των πράξεων του - αρχίζει να σχηματίζει μία ιδέα του Ωροσκόπου του. Όμως μένει σε αυτή την αρχική ιδέα, γιατί όσο και να προχωρεί το συλλογισμό του δε θα καταφέρει ποτέ να γίνει «αυτούσιος» μάρτυρας του Ωροσκόπου του, γιατί πάντα ο Ωροσκόπος μας προηγείται του συλλογισμού μας! Που σημαίνει ότι όταν κάποιος πιστεύει ότι κατάφερε να κατανοήσει τον Ωροσκόπο του τότε στην πραγματικότητα έχει κατανοήσει αυτό που ήδη έγινε και πέρασε, όχι όμως αυτό που θα συμβεί στο μέλλον ή που συμβαίνει "τώρα"...
Το στοιχείο όμως αυτό δεν πρέπει να μας οδηγήσει στο να θεωρούμε τις όψεις των πλανητών απέναντι στον Ωροσκόπο με έναν ολότελα «σχηματικό» τρόπο - όπως στο να θεωρούμε π.χ. απόλυτα ισοδύναμες τις όψεις του τριγώνου με αυτές του τετραγώνου.
Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να μελετάμε ξεχωριστά τον πλανήτη που εκφράζεται μέσω του Ωροσκόπου, εξετάζοντας συνολικά το ωροσκόπιο έτσι ώστε να καταλάβουμε τι ακριβώς "δέχεται" το άτομο από το συγκεκριμένο πλανήτη. Από αυτή την άποψη, πρέπει να τονίσουμε ότι όσοι έχουν τον ίδιο πλανήτη στην ίδια όψη με τον Ωροσκόπο τους δεν έρχονται απαραίτητα αντιμέτωποι με τον ίδιο τύπο εμπειριών. Για παράδειγμα, δεν θα υποφέρουν στον έρωτα όλοι εκείνοι που έχουν την Αφροδίτη τους σε τετράγωνο με τον Ωροσκόπο τους. Αν το άτομο που έχει μια τέτοια όψη είναι πολύ συναισθηματικό και έχει στο ωροσκόπιο του πολύ νερό και γη και γενικά δέχεται αρμονικές όψεις και έχει την Αφροδίτη του σε ζώδιο του νερού τότε μπορεί τελικά να συμβεί το αντίθετο: το άτομο με το τετράγωνο Αφροδίτης - Ωροσκόπου μπορεί να ξεχωρίσει για την ιδιαίτερη ικανότητα του στο να εκφράζει φυσικά τα συναισθήματα του!
Ας πάρουμε σαν άλλο παράδειγμα τη Σελήνη σε τετράγωνο με τον Ωροσκόπο. Το πιο πιθανό είναι ότι ο Ωροσκόπος και η Σελήνη βρίσκονται σε αυτή την περίπτωση σε ζώδια που σχηματίζουν «φυσικό» τετράγωνο μεταξύ τους (εκτός και αν η Σελήνη και ο Ωροσκόπος σχηματίζουν «ασύμβατο» τετράγωνο μεταξύ τους). Τότε υπάρχει πρόβλημα, γιατί η Σελήνη βρίσκεται σε ένα ζώδιο δυσαρμονικό απέναντι στον Ωροσκόπο, συμμετέχει δηλαδή σε μία «κακή» σχέση με την παραδοσιακή έννοια. Στο συγκεκριμένο σχήμα έχουμε από τη μια μία πολύ αρχέγονη παρόρμηση και από την άλλη ένα μεγάλο αυθορμητισμό. Η Σελήνη και ο Ωροσκόπος σε όψη μεταξύ τους αποτελούν δύο πολύ βασικές, αρχέγονες δυνάμεις, τις οποίες δεν συνειδητοποιούν εύκολα οι άνθρωποι.
Όλες οι σωματικές αλλαγές που γίνονται και που σε μεγάλο βαθμό έχουν να κάνουν με την κατάσταση της ψυχής και με το πνεύμα του ατόμου (σύμφωνα με τη "φάση" στην οποία βρίσκεται αυτό, αν είναι ή δεν είναι ισορροπημένο κ.λ.π.) έχουν να κάνουν τελικά με τον Ωροσκόπο.
Για παράδειγμα, ένα άτομο με Ωροσκόπο Σκορπιό που περνάει μία δύσκολη φάση στη ζωή του θα έχει ένα μάλλον σκοτεινό βλέμμα, διαθέτοντας μία εσωτερική δύναμη την οποία όμως οι άλλοι δεν θα τη βλέπουν να ακτινοβολεί. Αν όμως το ίδιο αυτό άτομο περνάει μια θετική φάση στη ζωή του, αν νιώθει ισορροπημένο μέσα του, ερωτευμένο ενδεχομένως και ευχαριστημένο από τη ζωή του, θα έχει και τότε έντονο βλέμμα αλλά αυτή τη φορά πολύ πιο λαμπερό. Και πάλι δηλαδή το βλέμμα του θα είναι «σκορπίνικο», πλην όμως αυτή τη φορά θα εκπέμπει σε μια άλλη θετικότερη συχνότητα δόνησης. Και όλο αυτό θα "βγαίνει" στο πρόσωπο του!
Όταν το άτομο αισθάνεται ισορροπημένο μέσα του και αρχίζει να συμπεριφέρεται αυθόρμητα το πρόσωπο του και το σώμα του είναι τα πρώτα που φανερώνουν αυτή του τη διάθεση. Όταν μας συμβαίνει αυτό οι άνθρωποι τριγύρω μας το αντιλαμβάνονται εύκολα!
Ο Ωροσκόπος λοιπόν είναι ο τρόπος που έχει η «ζωτική ενέργεια» για να εκφράζεται, είναι ένα σημείο έκφρασης της ζωτικής ενέργειας του καθενός από εμάς. Γι' αυτό και ο Ωροσκόπος καθρεπτίζεται σε μεγάλο βαθμό σε όλο μας το σώμα, δεδομένου του στοιχείου του αυθορμητισμού που τον χαρακτηρίζει και του μη «συλλογίσιμου» του. Ο Ωροσκόπος σημαίνει να πράττεις, είναι η πράξη στην πιο ουσιαστική της μορφή. Είναι σα να υπάρχει μία αφαιρετική δύναμη που ενσαρκώνεται στον καθένα από μας. Ο τρόπος που ενεργεί ένα άτομο είναι συγκεκριμένος και πάντοτε σύμφωνος με τον Ωροσκόπο του. Η εξωτερική όψη ενός ατόμου είναι η συγκεκριμένη επειδή είναι η έκφραση της πρωτογενούς του ενέργειας - την οποία ακριβώς συμβολίζει ο Ωροσκόπος του!
Μέσα σε ένα ωροσκόπιο αναπτύσσονται πολλές και σύνθετες αλληλεπιδράσεις τις οποίες είναι χρέος μας να εντοπίζουμε και να αναλύουμε. Η Αστρολογία, σαν ένας επιστημονικός κλάδος που είναι, δημιουργεί συνέχεια υποθέσεις εργασίας και συχνά το ζητούμενο είναι να βρούμε το στοιχείο εκείνο που είναι κοινό σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα, το στοιχείο που βρίσκεται στο υπόβαθρο όλων. Με τη σειρά του, το θεμελιώδες αυτό στοιχείο δημιουργεί άλλες έννοιες και σύμβολα, πιο πολύπλοκα. Τα σύμβολα αυτά ανοίγουν τελικά σα μία βεντάλια, η οποία αποτελείται από πολλά υποσύμβολα - πτυχές της βεντάλιας, τις οποίες συνδέει όλες ένας βασικός πυρήνας (σαν τον πλαστικό ή μεταλλικό πυρήνα της βεντάλιας, που στη συγκεκριμένη "μεταφορά" μας θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε με ένα μεγάλο ενεργειακό κέντρο). Πρόκειται για το «υπέρτατο» σύμβολο που αδυνατούμε να το μορφοποιήσουμε (δεδομένης της αφαιρετικότητας του) και όλα τα σύμβολα θα αναφέρονταν τελικά σε αυτό το βασικό και θεμελιώδες. Και το "κέντρο" αυτό θα ήταν μία πραγματικότητα την οποία δε μπορούμε να επηρεάσουμε και να μορφοποιήσουμε με άμεσο και απτό τρόπο. Αυτό είναι ουσιαστικά ο Ωροσκόπος!
German Pastorini
(Ελεύθερη μετάφραση - επιμέλεια κειμένου: Θωμάς Γαζής)
Ο German Pastorini είναι ένας ιδιαίτερα δραστήριος αστρολόγος από την Ουρουγουάη, που γράφει αυθεντικά και πρωτότυπα άρθρα, των οποίων το δικαίωμα προς δημοσίευση για την Ελλάδα έχει παραχωρήσει στο Θωμά Γαζή.
