Είμαστε «προγραμματισμένοι» να περιμένουμε την αγάπη να έρθει στη ζωή μας μέσω άλλων ανθρώπων. Αυτό είναι ένα εγγενές «μοτίβο» ριζωμένο μέσα μας κατά την παιδική μας ηλικία, όταν οι γονείς μας ή τυχόν άλλοι φροντιστές μας ήταν αυτοί που μας παρείχαν αγάπη και φροντίδα. Και παρόλο που μπορεί να μην έχουμε πλήρη επίγνωση αυτού του γεγονότος, είμαστε τόσο πολύ «προγραμματισμένοι» από αυτό το μοτίβο, που ακόμα και σαν ενήλικες λαχταρούμε να έρθει στη ζωή μας κάποιο εξιδανικευμένο «τρίτο πρόσωπο» και να αρχίσει να μας αγαπάει άνευ όρων!
Όπως λέει το γνωστό ρητό, δεν μπορείς να αγαπήσεις τους άλλους ανθρώπους αν δεν αγαπάς πρώτα τον εαυτό σου. Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα εκεί , αφού οι περισσότεροι άνθρωποι δεν φαίνεται να τα πηγαίνουν καλά με τον εαυτό τους! Αυτό μας προκαλεί έκπληξη, αν λάβουμε υπόψη μας ότι οι άνθρωποι είναι γενικά αρκετά εγωκεντρικοί και, επομένως, θα περίμενε κανείς να φροντίζουν τον εαυτό τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αλλά, σαν να τους μαστίζει κάποιος μυστηριώδης ιός, δεν το κάνουν! Αντίθετα, βρίσκονται συχνά σε πόλεμο με τον εαυτό τους, ενεργώντας με απέχθεια και καταστροφικότητα απέναντι του.
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν λέω εδώ ότι οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν να ικανοποιήσουν τον εαυτό τους, να κάνουν πράγματα αποκλειστικά γι' αυτούς τους ίδιους! Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων κάνει αυτό ακριβώς! Επιδιώκουν να ικανοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τον δικό τους εαυτό, μέσα από κάθε είδους απολαύσεις, μέσα από τη συσσώρευση όσο το δυνατόν περισσότερων χρημάτων και αποκτημάτων αλλά και ανθρώπων που να τους αποδέχονται και να τους "αγαπάνε"! Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι τα έχουν καλά με τον εαυτό τους! Ίσα - ίσα, είναι σα να επιχειρούν να χορτάσουν ένα μόνιμα πεινασμένο θηρίο - που θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε το "διαταραγμένο, αδηφάγο ΕΓΩ"!
Ένας άνθρωπος που δεν τα πηγαίνει καλά με τον εαυτό του δίνει υπερβολική έμφαση στο να νιώσει καλά μέσα από τους άλλους! Υπερλειτουργεί , δηλαδή, τον Όγδοο Οίκο στον χάρτη του, που έχει να κάνει με το πόση "αξία", "αποδοχή" και "αγάπη" αποκομίζουμε μέσα από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Ουσιαστικά, όμως, ένας τέτοιος άνθρωπος βρίσκεται "επί ξύλου κρεμάμενος". Περιμένει να νιώσει καλά μέσα από έναν άνθρωπο που είναι γεννημένος για να εξυπηρετεί το δικό του "Εγώ" και τα δικά του συμφέροντα!Ένα είδος «διελκυστίνδας» λαμβάνει χώρα εδώ και όσο περισσότερο ενεργοποιούμε τον Όγδοο Οίκο μας, τόσο περισσότερο εξασθενεί και τελικά ατροφεί ο Δεύτερος Οίκος μας (που είναι διαμετρικά αντίθετος του Όγδοου)! Αρχίζουμε τότε να χάνουμε την αίσθηση της αξίας μας, την αυτοεκτίμησή μας και αναπτύσσουμε τελικά μια αρνητική εικόνα για τον εαυτό μας.
Ο Όγδοος Οίκος είναι μεν "αναγεννησιακός" και μεταμορφωτικός, αλλά μας εξαναγκάζει πολλές φορές να εμπλακούμε σε ακραίες ή και καταστροφικές συμπεριφορές! Ο Δεύτερος Οίκος όμως - όταν ενεργοποιείται κατάλληλα - καταλαγιάζει τις εσωτερικές συγκρούσεις του ατόμου και του φέρνει μια ανεκτίμητη εσωτερική γαλήνη! Επιπλέον, του παρέχει μια ισχυρή «εσωτερική αίσθηση αξίας», η οποία κάνει το άτομο να αισθάνεται ότι είναι «εγγενώς» πολύτιμο και άξιο, ανεξάρτητα από τα όποια εξωτερικά του επιτεύγματα!
Κάτω από τέτοιες συνθήκες, το άτομο αρχίζει να εκτιμά και να αγαπάει τον εαυτό του. Και αυτό μπορεί να πυροδοτήσει μέσα του τη διαδικασία για να αρχίσει να εκτιμά και να αγαπάει και τους άλλους ανθρώπους - με έναν πιο συγκροτημένο και "γειωμένο" τρόπο.
Βλέπετε, όσο πιο χαλαρός και προστατευμένος είναι ο «εσωτερικός μας κόσμος», τόσο πιο γαλήνιοι και συγκροτημένοι νιώθουμε. Βελτιώνεται τότε η ποιότητα των σχέσεων μας με τους άλλους ανθρώπους. Αναπτύσσουμε μεγαλύτερη συναισθηματική αυτονομία και σταματάμε να βασιζόμαστε τόσο πολύ σε τρίτα άτομα για να νιώσουμε καλά. Και μόλις το πετύχουμε αυτό, οι διαπροσωπικές μας σχέσεις και οι αποφάσεις μας για το είδος των ανθρώπων που θέλουμε στη ζωή μας γίνονται πολύ πιο ρεαλιστικές και βιώσιμες!
Θωμάς Γαζής
Copyright: Θωμάς Δ. Γαζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου