Η Κοινωνία σαν αναπληρώτρια Οικογένεια μας!

  πίνακας του ζωγράφου David Lloyd Grover

Κάθε φορά που υποκύπτω στον πειρασμό του να φάω ένα (θεσπέσιο) γλυκό υποχρεώνομαι να διασχίσω τη λεωφόρο Κηφισίας, προκειμένου να φτάσω στο αγαπημένο μου ζαχαροπλαστείο. Τα αυτοκίνητα σε αυτό το σημείο τρέχουν ιλιγγιωδώς. Ευτυχώς όμως έχει κατασκευαστεί τελευταία μια σύγχρονη πεζογέφυρα, η οποία σε πηγαίνει στην άλλη "όχθη" της λεωφόρου Κηφισίας. Για να ανέβω στο επίπεδο της παίρνω συνήθως τον ανελκυστήρα. Είναι σύγχρονος και διαφανής (και στην αρχή έπαιζε και lounge μουσική). Ανεξήγητα όμως (ή όχι και τόσο) ο ανελκυστήρας αυτός έχει υποστεί διάφορους βανδαλισμούς!

Τα γυάλινα, διαφανή τοιχώματα του είναι σπασμένα σε διάφορα σημεία, σα να τα έχει κάποιος κλωτσήσει άγρια ή να τα έχει χτυπήσει με ρόπαλο ... Και είναι γεμάτα πολύχρωμα "γραφήματα". Στενοχωριέμαι να βλέπω ένα κοινόχρηστο αγαθό σε τέτοια κατάσταση. Βλέπετε, όλοι οι πολίτες της περιοχής μου επωφελούνται από αυτόν τον ανελκυστήρα, οπότε θα έπρεπε να τον διατηρούμε όσο πιο άθικτο και καθαρό γίνεται. Προφανώς όμως δεν σκέφτονται έτσι όλοι. Για κάποιους αποτελεί στόχο πάνω στον οποίο ξεσπάνε την οργή τους... Γιατί όμως;

Αυτό αναρωτιέμαι κάθε φορά που παίρνω την ανιούσα για την πεζογέφυρα ... Ποιοι μπορεί να είναι  αυτοί οι άνθρωποι που βγάζουν τόση χολή πάνω στον ανυπεράσπιστο αυτό ανελκυστήρα; Και τι τους σπρώχνει στο να το κάνουν αυτό; Πιθανότατα είναι κάποιοι νέοι. Βλέπετε οι μεγαλύτεροι είναι πιο "κοινωνικά συμμορφωμένοι" και όχι τόσο ακατέργαστα εξοργισμένοι. Ίσως να είναι κάποια παιδιά των οποίων ο πατέρας / η μητέρα δεν τους έδωσε αρκετό χαρτζιλίκι. Ή ίσως οι γονείς τους δουλεύουν πολύ ή τσακώνονται συνεχώς και δεν δίνουν αρκετή προσοχή στις ιδιαίτερες εφηβικές / μετεφηβικές τους ανάγκες ... Ίσως πάλι να τους απέρριψε κάποιο κορίτσι ...Ποιος ξέρει ... Το μόνο που μπορούμε να δούμε είναι η οργή τους, που έχει αποτυπωθεί μόνιμα πάνω στα γυάλινα τοιχώματα αυτού του ανελκυστήρα... Για κάποιο λόγο, οι νέοι αυτοί εκτονώνονται σε αυτόν τον ανυπεράσπιστο ανελκυστήρα, καταστρέφοντας έτσι ένα κοινοτικό αγαθό.

Έχω κάνει κάποιες (όχι ολοκληρωμένες) σπουδές ψυχολογίας και βλέπω ένα είδος ψυχολογικής "μεταβίβασης" (transfert) να συμβαίνει εδώ. Στην πραγματικότητα, αυτά τα παιδιά θα ήθελαν να αντιμετωπίσουν πρόσωπο με πρόσωπο τους αδιάφορους γονείς τους, τα σκληρά αφεντικά τους ή τα κορίτσια που τους απέρριψαν, θα ήθελαν να τους ανταποδώσουν τον ψυχικό πόνο που εισέπραξαν από αυτούς. Αλλά αδυνατούν να το κάνουν και αυτή η αίσθηση αδυναμίας τους εξοργίζει ακόμη περισσότερο. Και τελικά τους οδηγεί στο να καταφύγουν σε μία εφικτή γι' αυτούς εναλλακτική λύση απελευθέρωσης του πόνου τους: στο να βλάψουν κάποια διαθέσιμα στους ίδιους “κοινοτικά αγαθά”! Σαν αυτό τον ανελκυστήρα, τον οποίο κάποια στιγμή οι γονείς τους, τα αφεντικά τους, τα κορίτσια που τους απέρριψαν θα χρησιμοποιήσουν - και θα εισπράξουν την πάνω στα τοιχώματα του αιώνια αποτυπωμένη τους οργή!  Έτσι, οι νέοι αυτοί για να εκδικηθούν τον δικό τους ψυχικό πόνο - που τον προκάλεσαν κάποιες ιδιωτικές τους καταστάσεις - βλάπτουν την ευρύτερη κοινωνία!

Και δεν είναι μόνο οι θερμόαιμοι νέοι που κάνουν χρήση αυτής της ψυχολογικής "μεταβίβασης". Την χρησιμοποιούν συχνά και οι μεγαλύτεροι! Υπάρχει στο Youtube ένα ντοκιμαντέρ για τον χειρότερο κατάσκοπο στην ιστορία των ΗΠΑ. Φέρει τον τίτλο: “Most Dangerous Double Agent in FBI History - Robert Philip Hanssen”. O Hanssen (Κριός με Σελήνη στους Ιχθύες) πουλούσε για 20 ολόκληρα χρόνια ζωτικής σημασίας μυστικά των ΗΠΑ στους Ρώσους! Κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας ο πατέρας του - ένας σκληρός αστυνομικός του Σικάγο - τον υποτιμούσε και τον προσέβαλε διαρκώς! Μετά τη σύλληψή του ο Hanssen ομολόγησε στον υπηρεσιακό ψυχίατρο ότι το FBI ήταν γεμάτο με χαρακτήρες ακριβώς όπως ο πατέρας του, "αυταρχικοί, απαιτητικοί, απρόθυμοι να τον επαινέσουν ή να τον ανταμείψουν"! Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αποφάσισε να εκδικηθεί και να προδώσει χωρίς τύψεις τη χώρα του, προκαλώντας της ανεπανόρθωτη ζημιά! Μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ο Hanssen "μεταβίβασε" την μνησικακία που ο ίδιος ένοιωθε απέναντι στον πατέρα του πάνω σε όλο το προσωπικό του FBI! Και επιπλέον, ότι επιδίωξε να εκδικηθεί τα δικά του επώδυνα παιδικά χρόνια ζημιώνοντας ολόκληρη τη χώρα του! Από αστρολογικής άποψης, διέκρινα σε αυτή την υπόθεση μια ισχυρή έμφαση του άξονα "Καρκίνος - Αιγόκερος".


Καρκίνος - Αιγόκερος: ο άξονας που "στηρίζει" τον Ζωδιακό (και την προσωπικότητα μας)

Τα ζώδια του Καρκίνου και του Αιγόκερου είναι αυτό που λέμε "γωνιακά". Βρίσκονται δε το ένα απέναντι στο άλλο μέσα στον Ζωδιακό κύκλο - είναι διαμετρικά αντίθετα δηλαδή. Κατά κάποιον τρόπο, αποτελούν τον "κάθετο άξονα" του Ζωδιακού, με τον Καρκίνο να βρίσκεται στη βάση αυτού του άξονα (στο χαμηλότερο σημείο του Ζωδιακού) και με τον Αιγόκερο να βρίσκεται στην κορυφή του (στο υψηλότερο σημείο του Ζωδιακού). Σχηματίζουν δε μεταξύ τους αυτό που λέμε "πολικό ζεύγος", το οποίο (όπως κάθε “πολικό ντουέτο”) αποτελεί ένα είδος ζεύγους "Yang - Yin". Που σημαίνει ότι τα ζώδια του Καρκίνου και του Αιγόκερου αλληλεπιδρούν διαρκώς μεταξύ τους, παραμένοντας όμως πάντοτε - σα σύνολο και ιδωμένα από έναν εξωτερικό παρατηρητή - σε μία δυναμική ισορροπία. Το ένα ζώδιο κατά κάποιον τρόπο “αντανακλάται” στο άλλο. Και κάθε αλλαγή σε ένα από αυτά πυροδοτεί αυτόματα και αντανακλαστικά μια αλλαγή στο άλλο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι συμβαίνει μια "διαδικασία αναπλήρωσης" ανάμεσα στα δύο αυτά ζώδια. Και σε αυτή ακριβώς τη "διαδικασία αναπλήρωσης" εδράζεται ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι τείνουν στο να "μεταβιβάζουν" τις όποιες καταστάσεις βιώνουν σε ιδιωτικά περιβάλλοντα στην ευρύτερη κοινωνία!

Σύμφωνα με την ψυχολογία, τα πρώτα χρόνια της ζωής μας είναι εξαιρετικά σημαντικά. Αποτελούν το υπόβαθρο πάνω στο οποίο εδράζεται ολόκληρη η ενήλικη προσωπικότητά μας. Επομένως, το πώς νοιώθουμε και συμπεριφερόμαστε σήμερα, το τι είδους προσδοκίες έχουμε, το τι βαθμό ψυχικής και διανοητικής συγκρότησης διαθέτουμε, όλα αυτά έχουν προκαθοριστεί σε μεγάλο βαθμό από το είδος των εμπειριών που βιώσαμε στην παιδική μας ηλικίας. Είναι σχεδόν αδύνατο για έναν ενήλικο να είναι ισορροπημένος, ψυχικά ακέραιος, σε πνευματική εγρήγορση, να έχει αυτοπεποίθηση και να είναι ανοικτός απέναντι στους ανθρώπους γύρω του αν δεν έχει αγαπηθεί, υποστηριχτεί και ενθαρρυνθεί αρκετά στα πρώτα χρόνια της ζωής του. Στο ωροσκόπιο οι θεμελιώδεις αυτές ενέργειες της στοργής και φροντίδας συνδέονται αρχετυπικά με το ζώδιο του Καρκίνου / με τον Τέταρτο Οίκο (η ακμή του Τέταρτου Οίκου ονομαζόταν από τους αστρολόγους της ελληνιστικής εποχής "Υπόγειο"). Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν το ότι το ζώδιο του Καρκίνου βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο του ζωδιακού - σε μια θέση η οποία δηλώνει ρητά τη "θεμελιώδη" σημασία που έχουν για μας τους ανθρώπους οι ενέργειες του συγκεκριμένου ζωδίου.

Επομένως, το "υδάτινο" ζώδιο του Καρκίνου φιλοξενεί τις εξαιρετικά σημαντικές για την ανάπτυξη και συγκρότηση του ανθρώπου ενέργειες της στοργής και φροντίδας. Επαγωγικά όμως αυτό σημαίνει ότι το διαμετρικά αντίθετο προς τον Καρκίνο ζώδιο του Αιγόκερου όχι μόνο δεν διαθέτει τέτοιες ενέργειες αλλά στερείται αυτών! Θα μπορούσαμε να πούμε ότι στο ζώδιο του Αιγόκερου εδράζονται ενέργειες που είναι όσο το δυνατόν πιο ξένες με εκείνες της στοργής και της φροντίδας (δεν είναι τυχαίο άλλωστε το ότι η Σελήνη, ο πλανήτης που κυβερνάει το ζώδιο του Καρκίνου, βρίσκεται παραδοσιακά σε "Αδυναμία" μέσα στο ζώδιο του Αιγόκερου)! Αλλά εάν ισχύει αυτή η υπόθεση τότε αντιμετωπίζουμε ένα σοβαρό πρόβλημα εδώ. Επειδή έχουμε ένα ζώδιο που δεν παρέχει στους “κατόχους” του κάποιες ζωτικής σημασίας ενέργειες για την ψυχική και ευρύτερη συγκρότηση τους! Πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό; Είναι άραγε το ζώδιο του Αιγόκερου ελλειμματικό;

Κάποιοι κορυφαίοι αστρολόγοι όπως ο Dane Rudhyar και Liz Greene - οι οποίοι ειδικεύονται στην ψυχολογική αστρολογία - έχουν αναφερθεί εκτενώς στις βαθιές ανασφάλειες και τα συμπλέγματα που χαρακτηρίζουν τον πλανήτη Κρόνο, ο οποίος κυβερνά το ζώδιο του Αιγόκερου (πράγμα που σημαίνει ότι τα κρόνια συμπλέγματα είναι κατά κάποιον τρόπο "ενσωματωμένα" στο ζώδιο του Αιγόκερου). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένα άτομο που δεν έλαβε το στοιχειώδες ποσό στοργής και φροντίδας κατά την παιδική του ηλικία μπορεί να έχει σοβαρές ψυχολογικές ελλείψεις στην ενήλικη ζωή του. Αλλά, όπως εξηγήσαμε πριν, τα πολικά αντίθετα ζώδια αναπτύσσουν αυτό που αναφέραμε σα "διαδικασία αναπλήρωσης" . Έτσι, το ζώδιο του Αιγόκερου προκειμένου να αναπληρώσει την έλλειψη των ζωτικότατων "καρκινίσιων" ενεργειών (συναισθηματικής και ψυχικής τροφοδότησης του ατόμου) έχει αναπτύξει έναν ιδιαίτερο μηχανισμό, τον οποίο θα εξηγήσω στη συνέχεια! Αν το ζώδιο του Αιγόκερου δεν διέθετε αυτόν τον μηχανισμό τότε θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε σαν “ελαττωματικό” ζώδιο!

 
                Η ασυμβατότητα Αιγόκερου - οικογενειακής θαλπωρής

Αν και δεν έχω στα χέρια μου μια επίσημη έρευνα που να το πιστοποιεί αυτό, σε όλη μου τη ζωή συναντώ Αιγόκερους που έχουν μια προβληματική σχέση με το θεσμό που αποκαλούμε "οικογένεια". Συχνά προέρχονται από αυστηρές, παγερές, φτωχές οικογένειες και κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας βίωσαν πολλές στερήσεις και κακουχίες. Έχασαν από νωρίς τον πατέρα ή τη μητέρα τους, οι γονείς τους ήταν υπερβολικά απαιτητικοί και τους φόρτωναν με βαριά για τους παιδικούς τους ώμους καθήκοντα. Μπορεί να έζησαν σε ένα κάπως "αποστειρωμένο" οικογενειακό περιβάλλον, όπου υπήρχε πολύ λίγος χώρος για την εκδήλωση συναισθημάτων αγάπης ή χαράς και όπου οι ίδιοι λάμβαναν από ελάχιστη ως καθόλου ενθάρρυνση και υποστήριξη. Και το πιο τραγικό, υπάρχουν χαρακτηριστικές περιπτώσεις Αιγόκερων που εγκαταλείφθηκαν πλήρως από τους γονείς τους και μεγάλωσαν στο παγερό και απρόσωπο περιβάλλον ενός ορφανοτροφείου!

Παρακολούθησα τη συνέντευξη ενός γνωστού Αιγόκερου που μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο. Ο άνθρωπος αυτός εξομολογήθηκε ότι για πολύ καιρό στη ζωή του, όταν έβλεπε γύρω του παιδιά που είχαν έστω και ένα γονιό στο πλευρό τους, ένιωθε συντετριμμένος! Κάθε φορά που έβλεπε μια τέτοια σκηνή ένοιωθε μια κολοσσιαία αδικία σε βάρος του και ένα βαθύ παράπονο. Ο πόνος ήταν αφόρητος, ένας πόνος που προφανώς επαναλαμβανόταν συχνά στη ζωή του, εκτρέφοντας μέσα στην ψυχή του μια μνησικακία απέναντι σε κάθε παιδί που είχε κάποιον γονέα. Και αυτό κατέληξε τελικά σε μια γενικευμένη δυσαρέσκεια απέναντι σε ολόκληρη την κοινωνία!

Με τέτοιο παρελθόν, θα περιμέναμε από αυτόν τον Αιγόκερο να πάρει έναν κακό δρόμο στην ενήλικη ζωή του. Παραδόξως όμως δεν συνέβη αυτό. Τροφοδοτούμενος από τον άσβεστο εσωτερικό του πόνο υπερέβη εαυτόν για να διορθώσει ο ίδιος την τραγική αδικία που υπέστη (το να έχει εγκαταλειφθεί και από τους δύο γονείς του). Μόλις λοιπόν  “αποφοίτησε” από το ορφανοτροφείο άρχισε να εργάζεται σκληρά. Παρέμεινε δε σε μεγάλο βαθμό απερίσπαστος από τις συνηθισμένες απολαύσεις της νεολαίας, τις εξόδους και την "ανέμελη ζωή”. Με το σημαντικό ποσό των χρημάτων που κέρδισε γράφτηκε σε μια φημισμένη σχολή υποκριτικής. Έκανε ατέλειωτες ώρες πρόβες στον καθρέφτη και και γενικά διακρίθηκε στη σχολή του. Στη συνέχεια ξεκίνησε την καριέρα του αρχικά με μικρούς ρόλους σε θεατρικές παραστάσεις και ταινίες (και προφανώς χρησιμοποίησε όλα τα μέσα και τις διασυνδέσεις που είχε στη διάθεση του - και ειδικά την προσωπική του γοητεία - για να πάρει σημαντικές δουλειές και να ανέβει). Σταδιακά έγινε ένα γνωστό και σεβαστό όνομα και είναι πλέον από τους κορυφαίους ηθοποιούς στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Έτσι, σήμερα αγαλλιάζει καθημερινά δεχόμενος το χειροκρότημα των θεατών, οι οποίοι τον θαυμάζουν και τον  αγαπούν - με έναν τρόπο που οι ουσιαστικά ανύπαρκτοι γονείς του δεν το έκαναν ποτέ! Κάποια στιγμή δημιούργησε και τη δική του οικογένεια αλλά πλέον είναι διαζευγμένος. Λαμβάνει όμως καθημερινά άπλετη αγάπη και λατρεία από τον κόσμο, από την ευρύτερη κοινωνία! Αυτός είναι ο Αιγόκερος στα καλύτερά του!

Τελικά, αυτό που οδήγησε τον συγκεκριμένο άνθρωπο στο να πετύχει στη ζωή του είναι το γεγονός ότι εφάρμοσε δημιουργικά τη "διαδικασία αναπλήρωσης" που εξήγησα πριν. Δεν είχε οικογένεια και το στοιχείο αυτό από μόνο του θα μπορούσε να τον είχε παραλύσει. Αλλά ο άνθρωπος αυτός κατάφερε τελικά και μετάλλαξε την κολοσσιαία δυσαρέσκεια του και την μετέτρεψε σε μια κινητήρια δύναμη, σε έναν διακαή πόθο να πετύχει σημαντικά πράγματα στη ζωή του και να διακριθεί επαγγελματικά και κοινωνικά. Σαν Αιγόκερος γνώριζε ενστικτωδώς το "μυστικό" ότι ακόμη και αν κάποιος δεν έχει δική του οικογένεια, η ζωή του προσφέρει μια δεύτερη ευκαιρία για να αποκτήσει μία. Και δεν υπονοώ εδώ μόνο την οικογένεια που μπορεί να δημιουργήσει κάποιος με τον ερωτικό του σύντροφο. Το μυστικό είναι ότι η ίδια η κοινωνία λειτουργεί σαν ένα είδος αναπληρώτριας οικογένειας μας! 

Βλέπετε, μόλις ένα άτομο αποκτήσει επαγγελματική / κοινωνική φήμη τότε η κοινωνία το μεταχειρίζεται πολύ καλά (ακόμα και αν δεν έχει πολλά χρήματα στην τσέπη του)! Το αντιμετωπίζει τόσο καλά σχεδόν σαν να ήταν η μητρική οικογένεια του! Ας υποθέσουμε ότι είστε ένας πολύ γνωστός γιατρός / δικηγόρος κλπ στην περιοχή σας (συχνά τα άτομα με ισχυρή επιρροή του Αιγόκερου στο ωροσκόπιο τους γίνονται γιατροί). Όπου και αν πάτε, θα συναντάτε ανθρώπους που θα σας χαιρετούν, που θα στρέφουν την προσοχή τους πάνω σας, που θα σας επαινούν (επειδή φροντίσατε τους ίδιους ή κάποιους συγγενείς τους, επειδή κερδίσατε την υπόθεσή τους στο δικαστήριο κλπ)!

Συνεχίζοντας αυτό το σενάριο, αν είσαστε ένας διάσημος γιατρός / δικηγόρος κλπ και επισκεφθείτε κάποιο εστιατόριο ή κέντρο διασκέδασης θα τραβήξετε την προσοχή ολόκληρου του προσωπικού πάνω σας! Και αυτό γιατί θα είναι τιμή για το συγκεκριμένο μαγαζί (και μεγάλη διαφήμιση) το να έχει έναν αναγνωρίσιμο, αξιοσέβαστο πολίτη σαν πελάτη του. Έτσι, μόλις μια διασημότητα (έστω και τοπικού χαρακτήρα) μπει σε ένα τέτοιο μαγαζί, θα την οδηγήσουν αμέσως (μαζί με την ενδεχόμενη παρέα της) στο καλύτερο τραπέζι,  θα της προσφέρουν πλήρη εξυπηρέτηση, θα της σερβίρουν τα πιο νόστιμα πιάτα. Τόσο οι ιδιοκτήτες όσο και το προσωπικό του μαγαζιού θα αντιμετωπίσουν αυτόν τον διακεκριμένη πολίτη με πολλή φροντίδα, ενδιαφέρον και ζεστασιά, σχεδόν σαν να ήταν η πατρική/μητρική του οικογένεια!

                                     
                        Μεταλλάσσοντας την Κοινωνία σε Οικογένεια μας!

Αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά σχετικά ανεξερεύνητη πτυχή της ανθρώπινης φύσης! Υπάρχει εκεί έξω μια άφθαρτη και αιώνια "οικογένεια" μας που περιμένει να μας περιποιηθεί και να μας κανακέψει. Αρκεί φυσικά να ανήκουμε στην κατηγορία των "επίλεκτων" παιδιών της (το εξηγώ αυτό στην επόμενη παράγραφο)! Ακόμη λοιπόν και αν μας δόθηκε η σκληρή μοίρα του να μην έχουμε μια μητρική / πατρική οικογένεια, υπάρχει μέλλον για μας, γιατί αργότερα στη ζωή μας μας δίνεται η ευκαιρία να μετατρέψουμε την ίδια την κοινωνία σε "οικογένεια" μας (χάρη στη ”διαδικασία αναπλήρωσης” που εδράζεται στο ζώδιο του Αιγόκερου)!

Υπάρχει ωστόσο μια σημαντική προϋπόθεση εδώ. Η κοινωνία δεν ενεργεί σαν αναπληρώτρια οικογένεια για όλους/ες μας, αλλά μόνο για τα πιο διακεκριμένα μέλη της (στην πραγματικότητα, η κοινωνία μπορεί να συμπεριφερθεί εξαιρετικά σκληρά σε έναν "ανώνυμο" άνθρωπο)! Περιποιείται όμως και κανακεύει τα πιο γνωστά και επώνυμα μέλη της, σχεδόν όπως μια μητέρα περιποιείται και κανακεύει τα παιδιά της! Οι Αιγόκεροι έχουν επίγνωση αυτού του γεγονότος, γι 'αυτό και αφοσιώνονται τόσο πολύ στο να πετύχουν σημαντικά πράγματα και στο να διακριθούν στη ζωή τους - κυρίως επαγγελματικά αλλά και κοινωνικά.

Έτσι, πίσω από κάθε φιλοδοξία μας, πίσω από κάθε επαγγελματικό / κοινωνικό μας επίτευγμα κρύβεται ένας διακαής πόθος του να μετατρέψουμε την κοινωνία σε «οικογένεια» μας! Επιτρέψτε μου να το εξηγήσω αυτό με περισσότερες λεπτομέρειες. Ο γιατρός και ο δικηγόρος είναι δύο από τα κορυφαία επαγγέλματα στην κοινωνία μας. Στην ουσία όμως κανείς δεν γίνεται γιατρός επειδή του αρέσει να μυρίζει την αποφορά των ασθενών του ή επειδή του αρέσει να τον διακόπτουν στις στιγμές χαλάρωσης του για να τρέξει σε κάποιο επείγον περιστατικό. Ούτε γίνεται κάποιος δικηγόρος επειδή θέλει να ασχολείται συνέχεια με πολύπλοκες υποθέσεις τρίτων προσώπων, υποθέσεις που μπορεί να του είναι αδιάφορες και να τον γεμίζουν με άγχος. Ας είμαστε ειλικρινείς, ο βασικός λόγος για τον οποίο γίνεται κάποιος γιατρός ή δικηγόρος είναι για το μεγάλο κύρος και τα χρήματα που παρέχουν στο άτομο αυτά τα επαγγέλματα! Κάποιος θα γίνει γιατρός / δικηγόρος κλπ. κυρίως επειδή προσμένει να γίνει σημαντικός κοινωνικά, επειδή θέλει να τον θαυμάζουν και να τον σέβονται οι άνθρωποι γύρω του. Υπάρχει μια ισχυρά εγωιστική ροπή που κρύβεται πίσω από μια τέτοια επιθυμία και προφανώς δεν είναι τυχαίο το ότι ο Άρης - ο πλανήτης του αρχέγονου εγωισμού - βρίσκεται σε “Έξαρση” μέσα στο ζώδιο του Αιγόκερου!

Θα λέγαμε λοιπόν ότι υπάρχει ένα έλλειμμα, ένα “σύμπλεγμα” που κρύβεται πίσω από τον πόθο μας να πετύχουμε σημαντικά πράγματα έξω στον κόσμο! Όσο περισσότερο στερηθήκαμε τη στοργή και τη σημασία στα πρώτα χρόνια της ζωής μας τόσο ισχυρότερα κίνητρα έχουμε για να δράσουμε δημιουργικά (ή και καταστροφικά) σαν ενήλικες έξω στην κοινωνία. Από αυτή την άποψη, όντως ενυπάρχει ένα είδος “ελαττώματος” στον πυρήνα των επιτυχιών μας.

Δεν αποκλείω βέβαια εδώ την περίπτωση κάποιου/ας που αν και δεν είχε στερημένη παιδική ηλικία κατάφερε ωστόσο να πετύχει σημαντικά πράγματα κοινωνικά / επαγγελματικά. Αυτό που λέω είναι ότι τα άτομα εκείνα που δεν έλαβαν αρκετή αγάπη και επιβεβαίωση στην παιδική τους ηλικία έχουν ένα ισχυρότερο ενδόμυχο κίνητρο για να πετύχουν σημαντικά πράγματα στην ενήλικη ζωή τους.

Βλέπετε, οι άνθρωποι που είχαν μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία συνήθως αισθάνονται πλήρεις μέσα τους, νιώθουν καλά με τον εαυτό τους. Γι αυτό και επιθυμούν να βιώσουν άμεσα αυτή την εσωτερική πληρότητα τους και σε "εξωτερικό" επίπεδο, μέσω της "τρέχουσας" αλληλεπίδρασης τους με τους ανθρώπους γύρω τους. Έτσι, παρασύρονται από την παντοδύναμη γοητεία του «εδώ και τώρα», από τις ανέμελες συζητήσεις των περιστασιακών παρεών (ειδικά αν βρίσκονται μέσα σε αυτές μέλη του φύλου που τους έλκει ερωτικά). Και τελικά παρασύρονται από κάθε κατάσταση στη ζωή που φέρνει ανεμελιά και γλυκιά αναβλητικότητα. Και από τη στιγμή που έχουν αγαπηθεί και κανακευτεί στα παιδικά τους χρόνια είναι λιγότερο πρόθυμοι να εμπλακούν σε δραστηριότητες που τους ζορίζουν και δεν τους ανταμείβουν άμεσα! Προτιμούν λοιπόν να ζουν μια “εύκολη” ζωή του τύπου “όσα πάνε και όσα έρθουν”- κινδυνεύοντας έτσι να μην πετύχουν σημαντικά πράγματα.

Αυτό σημαίνει ότι οι πραγματικοί "επιτευκτές" μπορεί τελικά να είναι αυτοί που κατά πάσα πιθανότητα αισθάνονται κάπως άβολα στα πλαίσια μιας περιστασιακής παρέας, που δεν παίρνουν μεγάλες απολαβές από το μαριόλικο "εδώ και τώρα". Προτιμούν λοιπόν οι άνθρωποι αυτοί να απομονώνονται και να εργάζονται σκληρά πίσω από τις κουρτίνες για να πετύχουν κάτι μεγάλο και σημαντικό σε βάθος χρόνου. Κάποιο "επίτευγμα" που θα έλξει πάνω τους τον θαυμασμό, τη σημασία και την αγάπη της κοινωνίας.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι άνθρωποι εκείνοι που είναι μεγάλοι “επιτευκτές” στη ζωή προσπαθούν ουσιαστικά να γεμίσουν κάποιο θεμελιώδες "κενό" μέσα τους. Θα σας αναφέρω μια χαρακτηριστική περίπτωση - ιστορικού μάλιστα χαρακτήρα: σύμφωνα με τους βιογράφους του, ο Μέγας Αλέξανδρος δεχόταν υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς από τον πατέρα του Φίλιππο, που καυχιόταν ότι είχε κατακτήσει ολόκληρη σχεδόν τη νότιο-ανατολική Ευρώπη (και ήταν μεγάλη υπόθεση τότε για ένα μικρό ελληνικό βασίλειο να έχει κατακτήσει ένα μεγάλο κομμάτι της Ευρώπης). Αλλά τελικά ο Αλέξανδρος υπερέβη κατά πολύ τον πατέρα του, αφού ο ίδιος κατέκτησε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο - ή τουλάχιστον τον γνωστό στη δική του εποχή κόσμο! Η απαξίωση λοιπόν του πατέρα του όχι μόνο δεν τον κατέβαλε τον Μέγα Αλέξανδρο αλλά τον ώθησε τελικά στο να πετύχει τα θρυλικά του κατορθώματα - που θα τα θαυμάζουν αιώνια οι γενιές των ανθρώπων!

Μπορεί λοιπόν να μην το υποψιάζεται κάποιος αυτό, αλλά πίσω από κάθε επιβλητικό ουρανοξύστη και γενικά μεγαλοκατασκευή, πίσω από τις θρυλικές αποστολές, κατακτήσεις και σωτήριες ανακαλύψεις στην ιστορία της ανθρωπότητας, πίσω από τους φανταχτερούς τίτλους και τα αξιώματα. κρύβεται κατά πάσα πιθανότητα ένα περισσότερο ή λιγότερο πληγωμένο παιδί! Ένα παιδί που ποθεί διακαώς να αναγνωριστεί, να θαυμαστεί και να αγαπηθεί από τον αναπληρωτή "μπαμπά"/ "μαμά" του την κοινωνία! Που σημαίνει ότι σε τελική ανάλυση τα περισσότερα σημαντικά επιτεύγματα στην ιστορία της ανθρωπότητας απορρέουν από μια αρχέγονη “ανεπάρκεια” στις ψυχές των δημιουργών τους, από κάποιο είδος "συμπλέγματος"! Σκεφτείτε όμως το πόσο οι κοινωνίες μας έχουν ωφεληθεί και εξελιχθεί από αυτή την ανθρώπινη "ανεπάρκεια"! Σκεφτείτε το πόσο πίσω θα ήμασταν σαν ανθρωπότητα αν δεν αναπτυσσόταν μέσα μας ένα τέτοιο πανίσχυρο "σύμπλεγμα"! Ένα σύμπλεγμα που μας ωθεί στο να αφοσιωνόμαστε σε σημαντικούς στόχους και σκοπούς στη ζωή μας, στο να δουλεύουμε ακατάπαυστα για να πετύχουμε σημαντικά πράγματα, που θα μας κάνουν ξεχωριστούς στα μάτια της κοινωνίας!

Θωμάς Γαζής
Copyright: Θωμάς Δ. Γαζής