Είμαστε «προγραμματισμένοι» να περιμένουμε την αγάπη να έρθει στη ζωή μας μέσω άλλων ανθρώπων. Αυτό είναι ένα εγγενές «μοτίβο» ριζωμένο μέσα μας κατά την παιδική μας ηλικία, όταν οι γονείς μας ή τυχόν άλλοι φροντιστές μας ήταν αυτοί που μας παρείχαν αγάπη και φροντίδα. Και παρόλο που μπορεί να μην έχουμε πλήρη επίγνωση αυτού του γεγονότος, είμαστε τόσο πολύ «προγραμματισμένοι» από αυτό το μοτίβο, που ακόμα και σαν ενήλικες λαχταρούμε να έρθει στη ζωή μας κάποιο εξιδανικευμένο «τρίτο πρόσωπο» και να αρχίσει να μας αγαπάει άνευ όρων!
Όπως λέει το γνωστό ρητό, δεν μπορείς να αγαπήσεις τους άλλους ανθρώπους αν δεν αγαπάς πρώτα τον εαυτό σου. Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα εκεί , αφού οι περισσότεροι άνθρωποι δεν φαίνεται να τα πηγαίνουν καλά με τον εαυτό τους! Αυτό μας προκαλεί έκπληξη, αν λάβουμε υπόψη μας ότι οι άνθρωποι είναι γενικά αρκετά εγωκεντρικοί και, επομένως, θα περίμενε κανείς να φροντίζουν τον εαυτό τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αλλά, σαν να τους μαστίζει κάποιος μυστηριώδης ιός, δεν το κάνουν! Αντίθετα, βρίσκονται συχνά σε πόλεμο με τον εαυτό τους, ενεργώντας με απέχθεια και καταστροφικότητα απέναντι του.
