Αποτελεί ειρωνεία το γεγονός ότι o Michelangelo, ο άνθρωπος που κατέβασε την ουράνια ομορφιά στη γη και που δημιούργησε μερικά από τα πιο όμορφα έργα που είδε ποτέ ο κόσμος μας ήταν μορφολογικά «άσχημος»! Και όχι απλά άσχημος αλλά και ελαφρά παραμορφωμένος! Όχι εκ του φυσικού του αλλά σαν αποτέλεσμα μιας βίαιης πράξης που άσκησε πάνω του ένας από τους συμφοιτητές του, που φέρει το όνομα Pietro Torrigiano!
Ο Torrigiano κάθε άλλο παρά ασήμαντη προσωπικότητα ήταν. Στην πορεία θα γινόταν σημαντικός καλλιτέχνης και ο ίδιος. Μάλιστα, θεωρείται ότι είναι ο καλλιτέχνης εκείνος που πυροδότησε τη βρετανική Αναγέννηση (ο Torrigiano υποχρεώθηκε να μεταναστεύσει στην Αγγλία μετά το βίαιο τραυματισμό του Michelangelo - που ήταν προστατευόμενος της παντοδύναμης Φλωρεντινής οικογένειας των Μεδίκων)! Αναμφίβολα ήταν ταλαντούχος αλλά κατά κάποιον τρόπο άτυχος, αφού βρέθηκε να ζει στον ίδιο χρόνο και τόπο που ζούσε ο Michelangelo. Αυτό σήμαινε ότι ήταν καταδικασμένος να ζει στη σκιά της ιδιοφυΐας του τελευταίου. Έτσι, δεν μας εκπλήσσει καθόλου το γεγονός ότι ο Τοριτζάνο ζήλευε θανάσιμα αυτό τον υπερ-ταλαντούχο συμμαθητή του.
Γνωρίζουμε ότι ο "δράστης" ήταν ένας ιδιαίτερα σκληρός, "μάτσο" άνδρας (σκεφτείτε ότι γι ένα διάστημα είχε καταταχθεί σα μισθοφόρος στρατιώτης). Προφανώς λοιπόν προσδοκούσε ένα κατάλληλο πρόσχημα για να ξεσπάσει τη σιγοβράζουσα ζηλοφθονία του πάνω στον Μιχαήλ Άγγελο. Και αυτό το πρόσχημα του δόθηκε όταν οι δυο τους ήταν μαθητευόμενοι, κάποια μέρα που αντέγραφαν δίπλα - δίπλα τοιχογραφίες σε ένα παρεκκλήσι. Ο Michelangelo έκανε κάποιο δηκτικό σχόλιο για τον Torrigiano, σχόλιο που εξόργισε τόσο πολύ τον τελευταίο που σηκώθηκε και γρονθοκόπησε κεραυνοβόλα τον κορυφαίο αναγεννησιακό καλλιτέχνη, σπάζοντας του τη μύτη!
"Σα μαθητευόμενοι, συνηθίζαμε να πηγαίνουμε με αυτόν τον Buonarroti (τον Μιχαήλ Άγγελο εννοεί) στην Εκκλησία της Carmine, όπου μαθαίναμε σχέδιο στο παρεκκλήσι του Masaccio. Ήταν συνήθεια του Buonarroti να πειράζει όλους τους σπουδαστές εκεί. Κάποια μέρα όταν ο ίδιος άρχισε πάλι να με ενοχλεί εξοργίστηκα πιο πολύ από ότι συνήθως και σφίγγοντας τη γροθιά μου του έδωσα ένα τέτοιο χτύπημα στη μύτη όπου ένιωσα τα οστά και τους χόνδρους της μύτης του να υποχωρούν σαν να ήταν μπισκότο κάτω από τις αρθρώσεις της παλάμης μου! Και αυτό το σημάδι μου θα το φέρει πάνω του μέχρι τον τάφο!"
Είναι προφανές ότι στη σχέση Michelangelo - Torrigiano αναπτύσσονταν κάποια ακραία εχθρικά συναισθήματα (και ειδικά από την πλευρά του Torrigiano μεγάλη ζηλοφθονία). Και δεδομένου ότι η ποιότητα μιας σχέσης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το είδος της Συναστρίας που σχηματίζεται ανάμεσα στα μέλη της, η Συναστρία Michelangleo - Torrigiano κάθε άλλο παρά "ευτυχής" φαντάζει...
Έχουμε στη διάθεσή μας τα πλήρη στοιχεία γέννησης του Michelangelo (και την ώρα γέννησής του) και έτσι μπορούμε να καταστρώσουμε τον πλήρη γενέθλιο χάρτη του (μπορείτε να τον δείτε παρακάτω). Ήταν ένας διπλός Ιχθείς (είχε τόσο τον Ήλιος του όσο και τη Σελήνη του στο ζώδιο των Ιχθύων). Ο Ωροσκόπος του είναι ο Τοξότης. Η γενέθλια Σελήνη του και ο κυβερνήτης του ωροσκοπίου του (ο Δίας) βρίσκονται αμφότεροι μέσα στον Δεύτερο Οίκο του (σε ένα πολύ "συμπαγή", γήινο αλλά και καλλιτεχνικό χώρο)! Ο Ήλιος του σχηματίζει σύνοδο με τον υπερ-ενεργητικό και πολεμοχαρή πλανήτη Άρη. Όντας διπλός Ιχθείς ο Michelangelo ήταν γενικά πράος αλλά θα πρέπει να είχε και κάποια ακραία "αρειανά" ξεσπάσματα!
Γνωρίζουμε και την ημερομηνία γέννησης του Torrigiano: 24 Νοεμβρίου του 1472 (με το παλιό, Ιουλιανό Ημερολόγιο φυσικά). Όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω ο Torrigiano ήταν Τοξότης με Σελήνη στην Παρθένο. Και όπως και στην περίπτωση του Μιχαήλ Αγγέλου είχε μια πολεμοχαρή σύνοδο Ήλιου - Άρη (και μάλιστα σε ένα πύρινο ζώδιο, όπως είναι ο Τοξότης - δεν είναι τυχαίο που τον περιγράφουν σαν ένα άνθρωπο με βίαιη ιδιοσυγκρασία):
Αν και δεν γνωρίζουμε την ώρα γέννησης του Torrigiano μπορούμε παρ' όλα αυτά να πραγματοποιήσουμε μια αξιοπρεπή συναστριακή μελέτη γι' αυτές τις δύο σημαντικές μορφές της ιταλικής Αναγέννησης. Μπορείτε να δείτε τη Συναστρία τους παρακάτω (εσωτερικά το ωροσκόπιο του Μιχαήλ Αγγέλου και εξωτερικά του Τοριτζάνο):
Θα πρέπει να ξεκινήσουμε με το γεγονός ότι τα ηλιακά τους ζώδια (Ιχθείς και Τοξότης) είναι ιδιαίτερα δυσαρμονικά μεταξύ τους. Παρά το γεγονός ότι μοιράζονται παραδοσιακά τον ίδιο κυβερνήτη - τον Δία - η εγγενής τους φύση (θηλυκό το ένα - αρσενικό το άλλο, υδάτινοι οι Ιχθείς - πύρινος ο Τοξότης) είναι αρκετά διαφορετική και έτσι ήταν πολύ δύσκολο γι' αυτούς να βρουν κάποια κοινά σημεία. Δεν τους βοηθούσαν σε αυτό ούτε και οι αντίστοιχοι Άρηδες τους, αφού σχηματίζουν μεταξύ τους μια δυσαρμονικότατη όψη τετραγώνου - η οποία μεγεθύνει και οξύνει και την παραμικρή διαφορά στην αλληλεπίδραση δύο ανθρώπων. Και δεδομένου ότι οι Άρηδες τους σχηματίζουν αμοιβαία όψεις και με τους αντίστοιχους Πλούτωνες τους, το παραμικρό σημείο τριβής ανάμεσα τους έπαιρνε γρήγορα σοβαρές/δραματικές διαστάσεις, τους δημιουργούσε βαθιά ψυχική αναστάτωση και μεγεθυνόταν σε τέτοιο βαθμό ώστε κατέληγε να γίνεται ζήτημα «ζωής ή θανάτου» για αμφότερους...
Στις παραπάνω δύσκολες όψεις προσθέστε και τον Κρόνο του Torrigiano που σχηματίζει μια δυσαρμονικότατη όψη τετραγώνου με τον Ήλιο και τον Άρη του Michelangelo και θα καταλάβετε για πόσο ανταγωνισμό και εχθρότητα μιλάμε. Θα πρέπει να καλλιεργούσαν βαθιά στις ψυχές τους κολοσσιαίες μνησικακίες ο ένας απέναντι στον άλλο!
Βλέπετε, αν και ο Torrigiano ήταν πολύ "μάτσο", η "παρθενίσια" Σελήνη του τον έκανε ιδιαίτερα ευαίσθητο απέναντι στην κριτική των άλλων - και ιδιαίτερα στις δηκτικές παρατηρήσεις του Μιχαήλ Αγγέλου (ο Άρης και ο Πλούτωνας του Μιχαήλ Αγγέλου σχηματίζουν ιδιαίτερα δύσκολες όψεις με τη Σελήνη του Τοριτζάνο).
Η σύντομη αυτή συναστριακή ανάλυση θα ήταν ελλιπής αν δεν αναφέραμε το γεγονός ότι ο Ήλιος, ο Άρης και η Αφροδίτη του Torrigiano "πέφτουν" συναστριακά όλοι μέσα στον Δωδέκατο Οίκο του Μιχαήλ Αγγέλου! Ο Δωδέκατος Οίκος είναι μια "εξασθενητική" περιοχή του ωροσκοπίου. Έτσι, ένας σκληρός και "μάτσο" άντρας δεν θα ήθελε με τίποτε να "ρίχνει" τον Ήλιο του και τον Άρη του στον Δωδέκατο Οίκο κάποιου άλλου άντρα - και ειδικά ανταγωνιστή του. Κάτι τέτοιο θα τον έκανε να αισθάνεται αδύναμος και "αποξενωμένος" στην αλληλεπίδραση του με αυτόν τον άντρα. Ίσως ο Torrigiano αισθανόταν ανεξήγητα "λίγος" πλάι στον Michelangelo... Αυτή είναι μια πολύ ενοχλητική αίσθηση για κάποιον που δεν έχει δουλέψει με τον εαυτό του και δεν έχει βιώσει την υπερβατική αυτή κατάσταση της "διάλυσης του Εγώ"... Η μόνη εναλλακτική δυνατότητα που απομένει σε αυτό το είδος του μη εξελιγμένου ανθρώπου - προκειμένου να ξεφύγει από τό "μουδιαστικό" και ταπεινωτικό λυκόφως του Δωδέκατου Οίκου - είναι να καταφύγει σε σπασμωδικές κινήσεις και σε μια φαινομενικά αναίτια επιθετικότητα...
Θωμάς Γαζής
Copyright: Θωμάς Δ. Γαζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου