Έχουμε μάθει ότι ο Δεύτερος Οίκος σχετίζεται στενά με το χρήμα. Ουσιαστικά, ο Οίκος αυτός μας αποκαλύπτει τον τρόπο που «υλοποιούμε» πράγματα στη ζωή μας. Το χρήμα είναι στην πραγματικότητα «υλοποιημένη ενέργεια»! Θα κατανοήσετε καλύτερα τι εννοώ αν σκεφθείτε το εξής παράδειγμα: το πόσους άγνωστους ανθρώπους γύρω σας μπορείτε να κάνετε στα καλά καθούμενα να χορεύουν σαν τρελοί αν τους υποσχεθείτε αρκετά χρήματα! Και οι πιο νωθροί θα αρχίσουν να χορεύουν σαν τρελοί σκεπτόμενοι την "υλοποιημένη ενέργεια" που θα τους μεταβιβάσετε άμεσα με τη μορφή χαρτονομισμάτων ("ενέργεια" που οι ίδιοι θα διοχετεύσουν μετά αλλού, για να πραγματοποιήσουν τις δικές τους επιθυμίες)! Αυτό είναι λοιπόν το χρήμα σε τελική ανάλυση: "συμπυκνωμένη, υλοποιημένη ενέργεια"!
Ο Δεύτερος Οίκος μας φανερώνει το πώς διαχειριζόμαστε την ενέργεια στη ζωή μας μέσα από το χρήμα. Συνήθως εμείς οι άνθρωποι κινούμαστε πολύ με βάση τον Δεύτερο Οίκο μας και γι’ αυτό μαθαίνουμε από μικροί τα μυστικά του πώς να ανταλλάσσουμε ενέργεια με χρήμα. Eκμεταλλευόμαστε για παράδειγμα όλες τις ικανότητες μας έτσι ώστε να βγάλουμε χρήματα, να πετύχουμε ένα οικονομικό status που να ικανοποιεί κάθε ανάγκη μας και επιθυμία μας.
Ίσως κάποιοι/ες δεν το γνωρίζουν αυτό, αλλά οι Οίκοι μέσα σε ένα ωροσκόπιο δεν λειτουργούν από μόνοι τους, τμηματικά και ξεκομμένα. Ο κάθε Οίκος συνδέεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο με τους υπόλοιπους, λειτουργώντας σαν ένα τμήμα ενός ολιστικού σχήματος. Έτσι, ο Δεύτερος Οίκος (υλοποιημένο χρήμα) σχετίζεται στενά με τον Όγδοο Οίκο (σεξουαλικότητα). Υπάρχει ένας αόρατος δεσμός ανάμεσα στους δύο αυτούς τομείς και όσο και αν ακούγεται παράξενο η σεξουαλική ζωή κάποιου/ας μπορεί να μας αποκαλύψει πολλά για τη σχέση που έχει αυτός/ή με το χρήμα (και το αντίστροφο)!
Ας δούμε πρώτα απ’ όλα το πώς σχετίζεται ο Όγδοος Οίκος με τα οικονομικά. Ας μπούμε βαθύτερα στη φύση αυτού του Οίκου, για να ανακαλύψουμε τι είναι αυτό που διασυνδέει τόσο στενά τη σεξουαλικότητα και το χρήμα.
Αποδίδουμε στον Όγδοο Οίκο ζητήματα όπως ο θάνατος, το απόκρυφο, το σεξ, η συγχώνευση, οι υπαρξιακές κρίσεις κ.λ.π. Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε έναν ορισμό αυτού του Οίκου που να συμπεριλαμβάνει τις παραπάνω χαρακτηριστικές λέξεις - κλειδιά.
Η σχέση ανάμεσα στο σεξ και στο θάνατο είναι γνωστή σε όλους. Αρκεί να αναφέρουμε το πώς αποκαλούσαν παλαιότερα οι Γάλλοι το σεξ: "le petit mort" (ο μικρός θάνατος). Τι είναι αυτό όμως που πεθαίνει στη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης; Βασικά η αίσθηση του «ξεχωριστού» που έχουμε σαν άτομα. Στον Όγδοο Οίκο υπάρχει η συνειδητοποίηση (έστω και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου) ότι εγώ και ο/η άλλος/η είμαστε «ΕΝΑ», δεν είμαστε διαχωρισμένοι αλλά συγχωνευμένοι, σε μία «αλληλο-διείσδυση» των υπάρξεων μας που μας κάνει να νοιώθουμε ότι υπάρχει κάτι άλλο πέρα από το «Εγώ» μας, κάτι που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «ολότητα»!
Αυτή η εφήμερη και φευγαλέα επαφή μας με την «ολότητα» μέσα από το σεξ μας ανανεώνει ριζικά και μας οδηγεί σε μία κατάσταση στην οποία νοιώθουμε πιο «γεμάτοι» από πριν. Κάτι από τον/την άλλο/η διασυνδέθηκε βαθιά με τη δική μου υπόσταση και με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι πέρα από το επιφαινόμενο είμαστε και οι δυο το ίδιο! Γι’ αυτή τη σεξουαλικότητα «θάνατο του ξεχωριστού» μιλάνε οι Γάλλοι και γι’ αυτή τη σεξουαλικότητα μιλάει και ο Όγδοος Οίκος.
Βέβαια, αυτή η αίσθηση της ομοιότητας δεν εξελίσσεται μέσα στον Όγδοο Οίκο. Για να εξελιχθεί χρειάζεται κάτι παραπάνω από το σεξ, χρειάζεται υλικό που σχετίζεται περισσότερο με το ζώδιο του Τοξότη παρά με εκείνο του Σκορπιού. Ο Σκορπιός και ο Όγδοος Οίκος μας μιλούν απλά για εκείνα τα πράγματα που είναι «δικά μας» και ταυτόχρονα είναι και του «άλλου».
Μπορεί στο σεξουαλικό πεδίο να ακούγεται πολύ ευχάριστα το ότι «το σώμα του/της άλλου/ης ανήκει και σε μένα». Όμως, το να βιώνει ένα άτομο ένα τόσο δυνατό συναίσθημα ομοιότητας με κάποιον/α άλλο/η προκαλεί παράλληλα φόβο και αναστάτωση! Γιατί το συναίσθημα αυτό πλήττει άσχημα την «ξεχωριστότητα» μας, όλα αυτά που μας προσδιορίζουν σαν ξεχωριστό άτομο και που μας αρέσει να ταυτιζόμαστε μαζί τους. Η ανακάλυψη της γυμνής μας ομοιότητας με τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας είναι οδυνηρή, σα μία κλωτσιά που δεν περιμέναμε να δεχτούμε! Μια καινούργια «υψηλότερη ταυτότητα» αναδύεται σταδιακά μέσα μας, μια ταυτότητα που μοιραζόμαστε με κάποιον άλλο και που ναι μεν αμβλύνει το αίσθημα της «ξεχωριστότητας» μας αλλά που συχνά - για τον ίδιο ακριβώς λόγο - μας βάζει σε κρίση!
Ανάμεσα σε μας και στον/στην άλλο/η γεννιέται κάτι ολότελα καινούργιο, κάτι που είναι τελείως αντίθετο με τις αντιλήψεις του συνειδητού μας εαυτού. Αυτό το καινούργιο πέφτει πάνω μας με όλη τη δύναμη του για να μας «εντάξει» πληρέστερα στη σχέση, για να μας ολοκληρώσει. Ο συνειδητός μας εαυτός όμως αντιστέκεται πεισματικά σε αυτή τη διαδικασία, γιατί αυτή «η ολική συγχώνευση» συνεπάγεται ολική διάλυση και αναδόμηση του εαυτού μας, μια ριζική αναδόμηση μας στα καινούργια πλαίσια του «εμείς»! Ο Όγδοος Οίκος μας αποκαλύπτει ότι ένα μεγάλο μέρος της δύναμης μας, της ενεργητικότητας μας κρύβεται στο κομμάτι εκείνο του εαυτού μας που βρίσκεται κάτω από το κατώφλι της συνειδητότητας!
Δείτε λοιπόν με πόση ομορφιά αναδύεται μέσα από το δρόμο της σεξουαλικότητας η συνάντηση μας με το «άλλο», με την ίδια μας τη «σκιά». Η πλειοψηφία των ανθρώπων έλκεται συνειδητά από το κίνητρο της σεξουαλικής ικανοποίησης. Όταν όμως τα μέλη της συνεύρεσης μείνουν «γυμνά» κοιτώντας το ένα το άλλο, τότε αρχίζει μία βαθύτερη διαδικασία - σε ασυνείδητο κυρίως επίπεδο - αναδόμησης και «όσμωσης» των δύο εαυτών τους. Αυτή ακριβώς είναι η λειτουργία του Σκορπιού και του Όγδοου Οίκου, το να ωριμάσει και να περατώσει τις διαδικασίες «δυισμού» (όπως π.χ. μάνα - παιδί) που ξεκίνησαν στο προηγούμενο «υδάτινο» ζώδιο του Καρκίνου (και του Τέταρτου Οίκου)!
Είναι γεγονός ότι από τα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι προσέδιδαν μια «σκιώδη» ιδιότητα στο χρήμα. Πραγματικά, το χρήμα φαίνεται να έχει στενή σχέση με τη «σκιά», με το «επικίνδυνο άγνωστο»! Το όνομα του πλανήτη Πλούτωνα (φυσικού κυβερνήτη του Όγδοου Οίκου) σημαίνει ουσιαστικά «πλούτος». Οι αρχαίοι συνέδεαν τον πλούτο με το θεό Πλούτωνα και όχι με τον Ήφαιστο (Ταύρο) ή με κάποια σεληνιακή θεά (με τη Σελήνη δηλαδή στο ζώδιο της έξαρσης της, στον Ταύρο).
Φαίνεται λοιπόν ότι υπάρχει μία στενή σχέση ανάμεσα στον πλούτο και στο «σκιώδες» και απόκρυφο. Αρκεί να παρατηρήσετε τα περιβάλλοντα εκείνα στα οποία δημιουργείται μεγαλύτερη ροή χρήματος. Είναι περιβάλλοντα συνήθως σκοτεινά, κρυφά και απρόσιτα (πολυεθνικές, offshore εταιρείες, μονοπωλιακοί οργανισμοί κ.λ.π.) Σκεφτείτε τώρα το πόσα πράγματα έχουν ειπωθεί και γραφτεί για τους κινδύνους που περιέχει ο πλούτος, το πολλή χρήμα! Σκεφτείτε επίσης το κατά πόσο οι κίνδυνοι αυτοί είναι ουσιαστικά οι ίδιοι με εκείνους που αντιμετωπίζει κάποιος που είναι κατειλημμένος από κάποιο «πνεύμα», που κυριαρχείται από «άγριες ασυνείδητες ενέργειες»!…
Είναι σημαντικό να το συνειδητοποιήσει κάποιος αυτό για να μπορεί να ελέγχει το χρήμα.
Ο Όγδοος Οίκος συνδέεται επίσης με την εξουσία. Σκεφτείτε λοιπόν τα χρήματα σα μέσο εξουσίας και ρωτήστε τον εαυτό σας αν υπάρχει κάποιο άλλο μέσο που να είναι εξίσου αποτελεσματικό.
Και μια και βγάλαμε το συμπέρασμα ότι υπάρχει αναπόφευκτη σχέση ανάμεσα στο χρήμα και στην εξουσία, παρατηρήστε πόσοι από εμάς λέμε ότι θέλουμε να έχουμε εξουσία. Δεν το λέμε ξεκάθαρα, γιατί κάτι μέσα μας μας κάνει να πιστεύουμε ότι είναι λάθος να θέλουμε κάτι τέτοιο. Δεν το λέμε ακόμα και όταν οι ίδιες οι πράξεις μας προδίδουν επανειλημμένα τη δίψα μας για εξουσία. Όμως, αυτό που δεν θέλουν να δουν τα μάτια μας, αυτό που δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε, μετατρέπεται σε μια τυφλή και ανελέητη δύναμη, η οποία δεν ελέγχεται καν από εμάς τους ίδιους και που παίζει παράξενα κόλπα με τις συνήθεις πεποιθήσεις μας.
Όπως γνωρίζουμε, ο Όγδοος Οίκος έχει να κάνει με τα μυστικά. Το "Συνειδητό" κρατά μυστικές, κρυμμένες και απωθημένες τις ορμές μας εκείνες που αντιστρατεύονται την εικόνα που διατηρούμε για τον εαυτό μας (με την οποία συνδέεται άμεσα το "ΕΓΩ" μας). Ο Όγδοος Οίκος μας καλεί να συμπεριλάβουμε στο "ΕΓΩ" μας όλα εκείνα τα στοιχεία που στην πραγματικότητα του επιτίθονταν στη διαδικασία σχηματισμού του! Και μέσα από αυτό το κάλεσμα του, είμαστε προορισμένοι να αποκολληθούμε από κάποιες πεποιθήσεις μας, από την αντίληψη π.χ. ότι με τους άλλους ανθρώπους μοιραζόμαστε μόνο τα γούστα και τις προτιμήσεις μας. Η σκληρή αλήθεια είναι ότι με τους άλλους μοιραζόμαστε και τα τραύματα μας, τις απορρίψεις και τις διαψεύσεις που βιώσαμε - και γενικά ότι πρέπει να κρατάμε μακριά από τον εαυτό μας για να μπορούμε να διατηρούμε αλώβητη την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας!
Κανονικά, τα στοιχεία αυτά υποτίθεται ότι μας διαχωρίζουν από τους άλλους. Εμείς οι άνθρωποι όμως τείνουμε στο να προβάλουμε προς τα έξω ότι μας κάνει να νιώθουμε άβολα, τείνουμε δηλαδή στο να προβάλουμε τα δικά μας ανεπιθύμητα στοιχεία πάνω σε άλλα άτομα, στην κοινωνία γενικά, σε ομάδες, εθνικές μειονότητες κλπ. Επομένως, τα στοιχεία που υποτίθεται μας χωρίζουν μας ενώνουν ταυτόχρονα, γιατί ξοδεύουμε πολύ ενέργεια στο να κρατάμε όσο το δυνατόν μακρύτερα από μας ότι μας είναι απεχθές. Αυτό που δεν συνειδητοποιούμε όμως είναι ότι η άσβεστη επιθυμία μας να μην υπάρχουν γύρω μας κάποια απεχθή σε μας πρόσωπα (ή καταστάσεις) είναι αυτή ακριβώς που τα ισχυροποιεί αυτά τα πρόσωπα / καταστάσεις και τα φέρνει πιο έντονα στη ζωή μας!
Έτσι, η δίψα για εξουσία δεν είναι δικό μας χαρακτηριστικό αλλά των "άλλων", φιλόδοξοι δεν είμαστε εμείς αλλά οι "άλλοι"! Γι' αυτό και λέμε συνήθως "εγώ δεν θα το έκανα ποτέ αυτό!"... Ανάλογα με το είδος των ενεργειών που εδράζονται στον Όγδοο Οίκο κάποιου/ας, αυτός/ή θα ισχυρίζεται: "ξέρω ότι δεν πρόκειται να το κάνω αυτό, επειδή πάει να με συνδέσει με κάτι που δεν είμαι εγώ". Ή για να το πούμε καλύτερα, "με συνδέει με κάτι που έχω αποφασίσει ότι είναι ξένο απέναντι μου". Ο Όγδοος Οίκος μας υπενθυμίζει ότι στην πραγματικότητα πολλά πράγματα που αφορούν σε μας προσωπικά τα αποφασίζουμε όχι μόνο βάσει των όσων επιθυμούμε αλλά και βάσει αυτών που ΔΕΝ επιθυμούμε!
Το να συμφιλιωθούμε με αυτές τις δυνάμεις, που είναι τόσο δικές μας που προτιμούμε να προβάλλονται αλλού, μας παρέχει πολύ περισσότερη ενέργεια και μας καθιστά ικανούς να χτίσουμε πολλά πατώματα πάνω στα ισχυρά θεμέλια που χτίσαμε με τον Δεύτερο Οίκο μας. Μια τέτοια συμφιλίωση θα μάθει στο "ΕΓΩ" μας να κολυμπάει στα βαθιά νερά της "σκιας" μας, έτσι ώστε οι δυνάμεις που απαρνιόμαστε να χρησιμοποιούνται τελικά για την ανάπτυξη της Συνειδητότητας και της Θέλησης μας, δύο στοιχείων που μπορούν να ελέγξουν αποτελεσματικά τις "σκιερές" δυνάμεις αλλά και το ίδιο το "ΕΓΩ" μας.
Οι δυνάμεις του Όγδοου Οίκου θέτουν σε μια άλλη διάσταση και κάτω από ένα άλλο πρίσμα την αίσθηση της ατομικής ιδιοκτησίας μας, της "ταυτότητας" μας που αρέσκεται στο να επαναλαμβάνει τον εαυτό της και που βρίσκεται σε αντιπαράθεση με αυτό που "δεν είμαστε" και που προτιμάμε να κρατάμε μακριά μας. Αυτές οι δυνάμεις του Όγδοου Οίκου αναθεωρούν βαθύτατα την αίσθηση "ασφάλειας" μέσα μας, ειδικά εκείνου του είδους ασφάλειας που το μόνο που κάνει είναι να μας προμηθεύει με το "νωθρό" υλικό για να διατηρούμε τον παλιό καλό εαυτό μας, στερώντας μας ουσιαστικά κάθε δυνατότητα ανάπτυξης (να ένας ορισμός του Δεύτερου Οίκου, που συνδέεται έμμεσα και με τα χρήματα).
Δεν είναι καθόλου εύκολο βέβαια το να εντάξουμε μέσα μας τις δυνατότητες που μας παρέχει ο Όγδοος Οίκος. Θα πρέπει να διαθέτουμε ήδη μια γερή, σταθερή βάση για να εναποθέσουμε πάνω της τις αρετές του Όγδοου Οίκου. Αυτή τη σταθερή βάση τη χτίζει ο Δεύτερος Οίκος μας. Επομένως, βασιζόμενοι σε αυτούς τους δύο διαμετρικά αντίθετους αλλά συμπληρωματικούς Οίκους, μπορούμε να διαχωρίσουμε σε δύο φάσεις τη διαδικασία επίτευξης οικονομικής ρευστότητας.
Στην πρώτη φάση, αφήνουμε συνειδητά στην άκρη πάρα πολλές λεπτομέρειες, είτε γιατί δεν είμαστε προετοιμασμένοι γι' αυτές, είτε γιατί τις βλέπουμε αυτές τις λεπτομέρειες σα ζητήματα τα οποία για να τα επεξεργαστούμε κατάλληλα θα πρέπει πρώτα να προσδιορίσουμε κάποιες άλλες προτεραιότητες. Έτσι, οι συγκεκριμένες λεπτομέρειες μπορεί να βγάλουν στην επιφάνεια όλες τις ιδιαιτερότητες της προσπάθειας που επιχειρούμε, και αυτό ενέχει τον κίνδυνο του να οδηγηθούμε σε υπερφόρτωση, σύγχυση και τελικά σε αδράνεια.
Εδώ είναι που εμφανίζεται μια σημαντική ψυχολογική δυσκολία, την οποία δεν είχαμε συνειδητοποιήσει αρχικά. Με το να έχουμε αναγκαστικά παραβλέψει πολλά στοιχεία στην πρώτη φάση, προχωρήσαμε σε μια ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας σαν να μην υπήρχαν καν τα στοιχεία που παραβλέψαμε. Η δεύτερη φάση ξεκινάει αφού "εδραιωθεί" ισχυρά ο Δεύτερος Οίκος. Η εδραίωση του Δεύτερου Οίκου σημαίνει να ικανοποιεί κάποιος/α τις προσωπικές του/της ανάγκες. Η συμπερίληψη στοιχείων στη δεύτερη φάση συνεπάγεται μια συνολική αναδιάρθρωση των όσων έγιναν στον Δεύτερο Οίκο. Επομένως, ακόμη και αν ενταχθούν τα στοιχεία εκείνα που είχαν αποκλειστεί αρχικά, δεν θα παραμείνουν τα ίδια. Αυτό δημιουργεί μεγάλη ανασφάλεια και το ζήτημα εκείνο που μας προκαλεί τη μεγαλύτερη ανασφάλεια είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο παράγουμε χρήματα.
Εμείς, τα παιδιά του Πλάτωνα και της "Σχολής", πιστεύουμε σε μια βαθμιαία ανοδική πορεία, όπου πηγαίνουμε σταδιακά από το μικρότερο στο μεγαλύτερο, στο πιο σαφές, αποτελεσματικό και ευημερές. Γιατί σε τελική ανάλυση ακόμη και η εκπαίδευση που μας έδωσαν οι γονείς μας πάνω στην ευημερία εξαντλείται πολλές φορές σε συμβουλές του τύπου: «πρέπει να δουλέψεις σκληρά», «δεν χρειάζεται να κάνεις αλλαγές», «το σημαντικό είναι να επιμένεις», «βρέξει χιονίσει στο δημόσιο θα έχεις μισθό». Αν ακολουθήσουμε συμβουλές τέτοιου τύπου τότε το τελευταίο πράγμα που θα πετύχουμε είναι τη δομική εκείνη αλλαγή που απαιτείται για να καταφέρουμε να εντάξουμε μέσα μας τις "σκιερές" πτυχές μας και να εξελιχθούμε.
Να λοιπόν πώς παρουσιάζεται αυτό το δίλημμα, αυτή η σύγκρουση: αν έχω δημιουργήσει σταθερές συνθήκες στη ζωή μου τότε γιατί χρειάζεται να κάνω αλλαγές, να αποκολληθώ από τις καταστάσεις που γνωρίζω και να αναδομήσω τα πάντα στη ζωή μου - αντί να προσπαθώ απλά να βελτιώνομαι όλο και περισσότερο μέσα στα πλαίσια σταθερότητας που έχω δημιουργήσει;
Η αστρολογία μας λέει ότι η παραγωγή χρημάτων προκύπτει μέσα από την καλή επικοινωνία μεταξύ του Δεύτερου και Όγδοου Οίκου. Κάπου όμως τα στοιχεία αυτά δεν φαίνεται να είναι συναφή με το ενεργειακό μας σύστημα, ή τουλάχιστον με τα κλασικά "κλειδιά" που μας παρέχει η αστρολογική ανάλυση.Ο Δεύτερος Οίκος παράγει χρήματα για να χτίσουμε τα θεμέλια και το ισόγειο. Ο Όγδοος Οίκος κατασκευάζει τους "ορόφους"! Μπορεί να μας ασκήσει μεγάλη γοητεία ο Δεύτερος Οίκος και να χτίσουμε με την καθοδήγηση του εξαιρετικά θεμέλια και ένα όμορφο ισόγειο. Και να αναρωτηθούμε μετά: "γιατί να θέλω περισσότερα; Έχω ήδη χτίσει γερά θεμέλια και πάνω από αυτά ένα μεγάλο χώρο για μένα, που μου φτάνει και μου περισσεύει!"
Δεν υπάρχει κάτι μεμπτό σε μια τέτοια στάση ζωής. Το θέμα είναι όμως ότι η παραγωγή χρήματος προκύπτει από την αμοιβαία επενέργεια Δεύτερου - Όγδοου Οίκου. Ουσιαστικά λοιπόν "παράγουμε" χρήματα για να διατηρήσουμε αυτά που μας δίνει ο Δεύτερος Οίκος μας! Και για να πάμε ακόμη παραπέρα, η πραγματικότητα είναι ότι δεν παράγουμε με κανέναν απολύτως τρόπο εμείς οι ίδιοι χρήματα! Αυτή είναι μια δήλωση που αναμφίβολα θα προκαλέσει έκπληξη σε πολλούς/ές! Το ξαναλέω λοιπόν: δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι που παράγουμε χρήματα!
Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι εμείς "βυθιζόμαστε" (όταν πληρούμε κάποιες προυποθέσεις) στο "συλλογικό χρηματικό ποτάμι" και έτσι "εμποτιζόμαστε" με χρήματα (που μετά μένουν πάνω μας και τα θεωρούμε "δικά μας")! Και ακριβώς χάρη σε αυτά τα χρήματα (που μας τα φέρνει σαν "ενέργεια" ο Όγδοος Οίκος) μπορούμε τελικά και διατηρούμε τα όσα ζωτικά και θεμελιώδη μας παρέχει ο Δεύτερος Οίκος μας!
Ποια είναι λοιπόν η φύση των στοιχείων του Όγδοου Οίκου; Τα στοιχεία αυτά όταν βρίσκονται στον Δεύτερο Οίκο (στην πρώτη φάση δηλαδή) θεωρούνται "διαφορετικά", αλλόκοτα, στοιχεία που αφορούν "ξένους". Ρωτώ λοιπόν: αυτό που αποκλείουμε από τη συνειδητότητα μας δεν μας επιστρέφει συχνά σαν κάτι το "ξένο"; Δεν είναι τυχαίο που οι Οίκοι του νερού μας λένε τόσα πολλά για το "μη συνειδητό Εγώ". Και ειδικά ο Έβδομος Οίκος μας μιλάει για το τι είναι αναγκαίο να απαρνηθούμε, να αποτάξουμε για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μία "πρωταρχική επιβεβαίωση" του εαυτού μας! Ο Δεύτερος Οίκος, όντας ο συμπληρωματικός αντίθετος του Όγδοου, μας καθορίζει τις πεποιθήσεις και τις αξίες μας. Σε σχέση δε με το θέμα του άρθρου μας, μας "κατεβάζει" στις "πυκνές διαστάσεις" και υλοποιεί τις ενέργειες. Εκπροσωπεί λοιπόν την πιο συχνή υλοποίηση ενέργειας που γίνεται στον κόσμο μας, εκείνης του χρήματος - "χρηματικής ενέργειας"!
΄Οταν "αγγυλωνόμαστε" στην πρώτη από τις δύο φάσεις (σε εκείνη του Δεύτερου Οίκου), τότε μοιραία ο Όγδοος Οίκος θα ενσωματωθεί μέσα μας παίρνοντας τη μορφή του "εχθρού". Είναι η δύναμη του Όγδοου Οίκου (που μπορεί να εκφραστεί μέσα από αντιθέσεις ή και μπλοκαρίσματα) που μας λέει ότι αν δεν επεκταθούν και χτισθούν τα θεμέλια, θα παραμείνουν απλά θεμέλια - "μπάζα".
Βλέπουμε λοιπόν ότι τα στοιχεία του Όγδοου Οίκου δείχνουν ξένα απέναντι στα στοιχεία του Δεύτερου Οίκου. Αν και η αντίθεση μεταξύ των δύο αυτών Οίκων είναι ξεκάθαρη οπτικά σε ένα ωροσκόπιο, η δύναμη του Όγδοου Οίκου γίνεται αντιληπτή σα μια δύναμη που αντιτίθεται στην τάση μας του να μην εντάσσουμε μέσα μας ότι μας φαίνεται αντιφατικό και κατοικεί στα όρια του παραδόξου. Στον εσωτερισμό, ο δρόμος της ανάπτυξης του ανθρώπου βασίζεται στο παράδοξο και στην ικανότητα μας να εντρυφούμε σε αυτό, μέχρι να βρούμε διεξόδους. Βλέπετε, το παράδοξο αποτελεί από μόνο του μια κατάσταση έντασης, η οποία σε τελική ανάλυση παράγει κίνηση και ενέργεια. Δυνητικά, το "παράδοξο" περιέχει πολύ περισσότερη κίνηση από χιλιάδες διαδικασίες "θέσης - αντίθεσης - σύνθεσης". Αλλά αυτό είναι λιγάκι πολύπλοκο για να το εξηγήσουμε τώρα.
Το σημαντικό είναι να διατηρούμε την απαραίτητη δημιουργικότητα και να εντάσσουμε μέσα μας αυτό που αποτελεί για μας εμπόδιο για την παραγωγή χρημάτων. Είναι σημαντικό επίσης να κάνουμε μια βαθιά ανάλυση γύρω από τις πεποιθήσεις μας και τις δυσκολίες μας σχετικά με αυτό το ζήτημα - και να δούμε το κατά πόσο αυτές έχουν να κάνουν με το ζώδιο που βρίσκεται στην ακμή του Όγδοου Οίκου μας. Ας εφαρμόσουμε λοιπόν αυτή την αστρολογική προσέγγιση για να δούμε αν λειτουργεί και ας δεσμευτούμε για να λύσουμε τη συγκεκριμένη "δυσκολία". Θα φτιάξουμε έτσι έναν πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο χάρτη πορείας και αν καταφέρουμε τελικά να εντάξουμε αυτή τη "δυσκολία" στην τακτική που χρησιμοποιούμε για την επίτευξη χρημάτων θα προσκομίσουμε πολλά οφέλη.
Πολλές θεωρίες, ψυχολογικού ή και εσωτερικού χαρακτήρα, υποστηρίζουν ότι οι επιθυμίες μας εκείνες που μας κάνουν να νιώθουμε άβολα απορρίπτονται από τη συνειδητότητα μας, επειδή ανατρέπουν την κατεστημένη της δομή. Το πρόβλημά μας είναι ότι δίνουμε τόσο μεγάλη έμφαση στη συνειδητότητα που το ασυνείδητο μας επαφίεται στον εκάστοτε ψυχολόγο μας, στον αστρολόγο μας που αγωνίζεται να εξισορροπήσει τις ενέργειές μας, στα όνειρα που κατά τον Φρόιντ βοηθούν στην εναρμόνιση του, στον κόσμο που τον μισούμε όταν βλέπουμε να διαπράττονται εκεί οι φρικαλεότητες που βλέπουμε κάθε μέρα, σκεπτόμενοι ότι εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι' αυτές.
Πάντα λέω ότι για κάθε 100 ανθρώπους που κρύβουν τις διαστροφές τους υπάρχει ανάμεσα τους και ένας βιαστής. Συνηθίζουμε να ελέγχουμε αυτά που ξέρουμε ότι μπορούν να ελεγχθούν και δεν μας ενδιαφέρει να εξερευνήσουμε αυτά που ο κόσμος πιστεύει ότι δεν ελέγχονται και που περιέχουν νόμους που είναι "ξένοι" απέναντι στη συνειδητότητα μας. Το χειρότερο είναι ότι όταν μιλάμε για "τον κόσμο της συνειδητότητας", αναφερόμαστε σε μια πολλαπλότητα "ΕΓΩ" χωρίς συνάφεια μεταξύ τους, χωρίς συντονισμό ή πραγματική βούληση να καθοδηγηθούν και να διοχετευτούν αυτά δημιουργικά .
Η συνειδητότητα μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά το εφήμερο "ΕΓΩ" μας, που μας κατέχει επιτάσσοντας μας ακατάπαυστα "Θέλω αυτό! Με εξιτάρει εκείνο! Γουστάρω το άλλο!" Αφού όμως παρέλθει κάποιο χρονικό διάστημα ένα άλλο "ΕΓΩ" παίρνει τον έλεγχο, που ζητάει πράγματα που δεν έχουν σχέση με τις ανάγκες του προηγούμενου "ΕΓΩ" μας. Ακόμη και πολλοί νέοι κινούνται συχνά σε αυτή τη συχνότητα, χωρίς να θεωρούν και τόσο σημαντικά στοιχεία τον αυθορμητισμό και την ελευθερία. Και τελικά οι άνθρωποι "ωριμάζουν" με τα εξημερωμένα "ΕΓΩ" τους, μετατρέποντας τη ζωή τους σε κάτι "βαρύ και ασήκωτο". Γιατί αγνοώντας ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού τους (που θα τους έκανε πιο πλούσιους εσωτερικά) συμβιβάζονται και προσαρμόζουν τα "ΕΓΩ" τους στις κοινωνικές απαιτήσεις και προκαταλήψεις.Το γεγονός είναι ότι όταν θέλουμε κάτι, όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι δικό μας ή να επεκτείνουμε τη λεγόμενη "σφαίρας επιρροής" μας - και υπάγεται εδώ και το θέμα των χρημάτων - δεν συμπεριλαμβάνουμε σε αυτή τη "σφαίρα επιρροής" μας αυτά που απορρίπτουμε, εγκαταλείποντας έτσι αυτό το ζωτικό "πεδίο" στη "σφαίρα επιρροής" άλλων. Σκεφτείτε σε ποιο βαθμό οι τιμές των αγορών ρυθμίζονται από τον ανταγωνισμό. Αυτό που καθορίζει το δικό μου κέρδος είναι ουσιαστικά η "σφαίρα επιρροής του άλλου". Και μιλάω για έναν "άλλο" που δεν είναι ευπρόσδεκτος στο μαγαζί μου, γιατί σε μεγάλο βαθμό η δική του δραστηριότητα λειτουργεί σε βάρος της δικής μου.
Όποιος/α αφοσιώνεται στο να εντάσσει στη ζωή του/της όσο το δυνατόν περισσότερες πτυχές του Όγδοου Οίκου (που εκπροσωπεί τη "χρηματική ενέργεια") είναι προορισμένος/η να δημιουργήσει μια εγγυημένη οικονομική ρευστότητα, χάρη σε αυτή την κομβική διασύνδεση του/της με "ξένες σφαίρες επιρροής". Γιατί από τη στιγμή που ανακαλύπτουμε ομοιότητες με την "άλλη πλευρά", με το "άχαρο ξένο", ανοίγουμε αυτόματα προυποθέσεις για να δημιουργηθούν γόνιμες και δημιουργικές στιγμιαίες "ενώσεις" (εμπορικές/οικονομικές) ανάμεσα σε μας και σε αυτές τις "άλλες πλευρές", ενώσεις που μπορούν να μας φέρουν ευημερία! Και αναμφίβολα αυτή η διαδικασία θυμίζει μια κλασική σεξουαλική συνεύρεση!
Rafael Barrio
(απόδοση / διασκευή από τα ισπανικά Θωμάς Γαζής)
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Διασκευή / απόδοση του άρθρου στα Ελληνικά Θωμάς Γαζής. Τα πνευματικά δικαιώματα του άρθρου ανήκουν στον Rafael Barrio. Μπορείτε να επισκεφτείτε το Ιστολόγιο του (στα Ισπανικά): http://rafaelbarrio.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου