Τι κρύβεται πίσω από την υστερία των εσχατολογιών!

Δεν πέρασαν καλά - καλά τρία χρόνια από την προηγούμενη ημερομηνία καταστροφολογίας (την περιβόητη 21η Δεκεμβρίου 2012) και μια καινούργια καταστροφολογία καλλιεργείται τώρα στο διαδίκτυο για κάποια "φοβερά" πράγματα που θα συμβούν γύρω στις 23 Σεπτεμβρίου (από πτώση μετεωρίτη μέχρι και η Δευτέρα Παρουσία).
Το άρθρο αυτό είναι απόσπασμα από το pdf βιβλιαράκι μου "Εξηγώντας απλά τα φαινόμενα της 21ης Δεκεμβρίου 2012" (το οποίο μπορείτε να προμηθευτείτε εδώ: http://store.payloadz.com/details/990005-ebooks-non-fiction-exigwntas-apla-ta-fenomena-tis-21-dekembriou-2012.html ). Σε αυτό το βιβλιαράκι που έγραψα στο 2011 είχα προβλέψει ότι η εσχατολογική υστερία της 21ης Δεκεμβρίου 2012 δεν θα ήταν η τελευταία στην ιστορία της ανθρωπότητας αλλά θα ακολουθούσαν και άλλες στο μέλλον. Και όντως βρισκόμαστε τώρα μπροστά στην καινούργια εσχατολογική υστερία της 23ης Σεπτεμβρίου 2015... 

Υποτίθεται ότι ο κόσμος μας θα "τελειώσει" τώρα επειδή στη διετία 2014 - 2015 συνέβη μία σειρά  τεσσάρων διαδοχικών ολικών (και "αιματηρών" όπως τις χαρακτηρίζουν) εκλείψεων σελήνης, οι οποίες συνέπεσαν χρονικά με κάποιες υψηλά συμβολικές ημερομηνίες του ημερολογίου των Εβραίων. Μάλιστα, η πιο "αιχμηρή" από αυτές τις σεληνιακές εκλείψεις είναι αυτή της 28ης Σεπτεμβρίου 2015, αφού συμπίπτει με μία λεγόμενη "Υπερσελήνη" (η οποία συμβαίνει τη στιγμή που η "αιματηρή" Σελήνη βρίσκεται στο πλησιέστερο προς τη Γη σημείο της ελλειπτικής τροχιάς της)! Επιπλέον, η "σημαδιακή" ημερομηνία 23 Σεπτεμβρίου 2015 - κατά την οποία λαμβάνει χώρα η Φθινοπωρινή Ισημερία - συμπίπτει φέτος με τη λεγόμενη "ημέρα της εξιλέωσης" (Γιομ Κιπούρ). Το ίδιο το "εβραικό έτος" (που όπως το βυζαντινό ξεκινάει συνήθως το Σεπτέμβριο) φαίνεται να ξεκίνησε "στραβά" φέτος, αφού η πρωτοχρονιά του συνέπεσε με μία έκλειψη Ηλίου που έγινε στις 13 Σεπτεμβρίου 2015 - και οι εκλείψεις αποτελούν ισχυρούς οιωνούς στην εβραική παράδοση. 

Υπάρχουν και κάποιοι αριθμολογικοί παράγοντες που περιπλέκουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Μέσα στο φετινό Σεπτέμβριο κορυφώνεται ένα έτος "Σεμιτάχ" - ένας εφταετής κύκλος, το κλείσιμο του οποίου συνδέεται με κρίσιμα γεγονότα. Ταυτόχρονα δε ξεκινάει ένα εβραικό "Ιωβηλαίο" - κάθε 7 "Σεμιτάχ" (περίπου κάθε 50 δικα μας χρόνια) γιορτάζεται το εβραικό "Ιωβηλαίο". Μάλιστα, φέτος ολοκληρώνεται το 40ο Ιωβηλαίο από τη σταύρωση του Ιησού Χριστού - με τον αριθμό 40 να δηλώνει μια "περάτωση", μια σημαντική "ολοκλήρωση"!

Όλες αυτές οι ημερολογιακές, αστρονομικές και αριθμολογικές συγκυρίες δεν έχουν ξανασυμβεί ποτέ ταυτόχρονα στην ιστορία της ανθρωπότητας - τουλάχιστον όχι τα τελευταία 2000 χρόνια...

Από την πλευρά μου πάντως πιστεύω ότι το εβραικό ημερολόγιο - το οποίο αναμφίβολα ενσωματώνει μέσα του αρκετή λαική σοφία και μυστικισμό - δεν καθορίζει αυτόματα τη μοίρα όλων των εθνοτήτων του πλανήτη μας που έχουν διαφορετική πίστη και επομένως διαφορετικές θρησκευτικές εορτές - που τονίζουν άλλες ημερομηνίες από εκείνες του εβραικού ημερολογίου. Και τελικά πιστεύω ότι αυτή είναι άλλη μία "εσχατολογία" τύπου 21/12/2012. Επομένως, καθίσταται πάλι επίκαιρο το παρακάτω άρθρο μου, που εξηγεί τι κρύβεται πίσω από αυτές τις "εσχατολογικές υστερίες" που καταλαμβάνουν κάθε λίγο και λιγάκι την ανθρωπότητα...

Πρώτα απ' όλα δεν υπάρχει ένα μοναδικό και ενιαίο σενάριο καταστροφολογίας (για την ημερομηνία 21 Δεκεμβρίου 2012 και για κάθε «εσχατολογική ημερομηνία» γενικά) αλλά πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους σενάρια! Αυτό μας βάζει σε υποψία, γιατί στη συγκεκριμένη ημερομηνία φαίνεται να  «χωράει» κάθε είδος και μορφή  «εσχατολογίας» - ενώ από την άλλη δεν υπάρχει καμία ομοφωνία απόψεων για το πώς θα «τελειώσει» ο κόσμος μας μέσα σε λίγους μόνο μήνες (σε λίγες ημέρες στην προκειμένη περίπτωση). Επίσης, κανείς δε φαίνεται να γνωρίζει το γιατί είναι υποχρεωτικό να τελειώσει «εδώ και τώρα» ο κόσμος μας, που βρίσκεται εκεί για 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου. Μήπως έχουμε κάνει κάτι πολύ κακό;

Όμως ανάλογα βίαιες, εγωιστικές και αμαρτωλές κοινωνίες υπήρξαν πολλές πριν από τη δική μας και καμιά τους δε γνώρισε τελικά «Ημέρα Κρίσης» σαν αυτή που - υποτίθεται - επικρέμεται τώρα πάνω μας. Γιατί λοιπόν πρέπει να συμβεί ειδικά σε μας κάτι το τόσο δραματικό; Επειδή είμαστε τόσο φρικτά κακοί; Και σε τελική ανάλυση η αντίληψη ότι είμαστε κακοί και ότι πρέπει γι’ αυτό να τιμωρηθούμε όλοι μας στις 21 Δεκεμβρίου 2012 (ή σε κάθε ανάλογη εσχατολογική ημερομηνία) δεν είναι κάπως «παιδιάστικη»; Το παιδιάστικη το εννοώ εδώ με τη φροϋδική έννοια, από την άποψη ότι η αντίληψη «είσαι κακός - θα τιμωρηθείς» κυριαρχεί σε ανθρώπους που δεν έχουν επουλώσει επαρκώς τα παιδικά τους τραύματα.

Για να κατανοήσουμε τα βαθύτερα κίνητρα που κρύβονται πίσω από τη μαζική υστερία του 2012 (και πίσω από κάθε ανάλογη εσχατολογική ημερομηνία) θα πρέπει να καταφύγουμε στην ψυχολογία της μάζας. Όσο και αν σας φανεί παράξενο, βαθιά στις ψυχές μας εμείς οι άνθρωποι αναζητάμε «Ημέρες Κρίσης» σαν αυτή της 21ης Δεκεμβρίου 2012! Γιατί το κάνουμε αυτό; Γιατί η ζωή βρίσκεται σε αέναο διάλογο με το θάνατο! Γιατί εμείς οι άνθρωποι χρειαζόμαστε την από καιρού εις καιρόν παρουσία του θανάτου γύρω μας, έτσι ώστε να νοιώθουμε πιο «ζωντανοί», έτσι ώστε να ζούμε τη ζωή μας με μεγαλύτερη ακεραιότητα και πληρότητα!

Το γεγονός αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι άνθρωποι εκείνοι που συνηθίζουν να πηγαίνουν σε κάθε κηδεία γνωστού ή συγγενή τους. Πηγαίνοντας εκεί και βιώνοντας από τόσο κοντά το θάνατο ενός ανθρώπου που γνώριζαν, οι άνθρωποι αυτοί κλονίζονται και ενεργοποιούνται έντονα συναισθηματικο-ψυχικά. Έτσι, με κάποιον τρόπο ανανεώνονται και τροφοδοτούνται με καινούργια ενέργεια και σκοπό ζωής! Παρόμοιου είδους «ανανέωση» πετυχαίνουμε και από μόνοι μας κάθε φορά που γεννιούνται στο μυαλό μας εκείνες οι καταναγκαστικές και συνήθως αβάσιμες σκέψεις ότι έχουμε - ή πρόκειται να πάθουμε - μία ανίατη ασθένεια! Αυτές οι αναστατωτικές σκέψεις μας βοηθούν με τον τρόπο τους να «φρεσκαριζόμαστε», να κάνουμε ένα «restart» και να συνεχίζουμε με περισσότερο σθένος και αποφασιστικότητα τη ζωή μας.

Το μυστικό είναι λοιπόν ότι ο συγκεκριμένος ψυχολογικός «μηχανισμός» δεν αφορά μόνο στα άτομα αλλά και στην κοινωνία μας ευρύτερα. Χρειαζόμαστε δηλαδή και σε συλλογικό επίπεδο τέτοιου είδους «καταναγκαστικές» σκέψεις - ότι κάτι θα πάει στραβά στον κόσμο που ζούμε και ότι αυτός θα καταστραφεί! Όσο και αν ακούγεται παράξενο, όταν κυκλοφορούν στην κοινωνία μας τέτοια σενάρια ανανεωνόμαστε ψυχικά, αποκτάμε μεγαλύτερο «σφρίγος» και ζωντάνια σαν κοινωνία και ζούμε ημέρες μεγαλύτερης «πληρότητας»! Βλέπετε, στις σύγχρονες («λάιφ σταιλ» μέχρι πρότινος) κοινωνίες μας έχουμε δαιμονοποιήσει και «αποπέμψει» τόσο πολύ το θάνατο που αυτός επιστρέφει όλο και πιο ορμητικά καταπάνω μας. Και αυτό γιατί (όπως μας διδάσκει το Τάο) είναι αδύνατον να προκαλέσουμε μια σχάση του ζεύγους Ζωή - Θάνατος και να κρατήσουμε κοντά μας μόνο το ένα μέλος του - τη ζωή - αποπέμποντας το άλλο - το θάνατο. Το ένα δεν υπάρχει χωρίς το άλλο!

Για να αισθανόμαστε λοιπόν ζωντανοί και γεμάτοι μέσα μας, για να βρίσκουμε το απαραίτητο σθένος να συνεχίζουμε τις (συχνά σκληρές και ανελέητες) ζωές μας θα πρέπει να βιώνουμε έμμεσα κάθε λίγο και λιγάκι την παρουσία του θανάτου (οι Μάγια το γνώριζαν πολύ καλά αυτό, αφού τελούσαν τακτικά ανθρωποθυσίες)! Να γιατί την υστερία της 21ης Δεκεμβρίου 2012 (και κάθε ανάλογης εσχατολογικής ημερομηνίας) τη συν-δημιουργήσαμε όλοι μαζί - σε ένα μάλλον ασυνείδητο επίπεδο - επειδή οι ψυχές μας είχαν βαθιά ανάγκη να δημιουργήσουν μία τέτοια «Ημέρα της Κρίσης»! Στο παρελθόν πολλές άλλες γενιές ανθρώπων είχαν νοιώσει αυτή την ανάγκη - και πολλές ακόμη θα τη νοιώσουν στο μέλλον (ειδικά αν δεν γίνονται μεγάλοι πόλεμοι και εμείς οι άνθρωποι «πλαντάζουμε» στην πολλή ειρήνη και «ευμάρεια»...)

Θωμάς Γαζής
Copyright: Θωμάς Δ. Γαζής